Super Bowl to również pojedynek trenerów, a naprzeciw siebie staną Pete Carroll i John Fox. Pierwszy z wielkimi sukcesami w NCAA (choć w cieniu skandalu), a drugi z ogromnym doświadczeniem w NFL. Któryś z nich 2 lutego zdobędzie swój pierwszy Super Bowl w karierze. Poznajcie ich dotychczasową trenerską karierę.
John Fox – człowiek z doświadczeniem
Swoją trenerską karierę zaczynał w San Diego State University, w 1978 roku, gdzie był asystentem ucząc się swojego fachu. Dwa lata później dostał ofertę pracy w Boise State University, jako trener DB (defensive backs). Rolę tegoż trenera pełnił do roku 1988 przewijając się przez sześć różnych uniwersytetów. Do NFL trafił w roku 1989, a konkretnie do Pittsburgha. Tam oczywiście nadał pełnił rolę trenera od DB podobnie jak w San Diego Chargers (1992-1993). Awans dostał rok później w barwach Los Angeles Raiders (dzisiaj: Oakland Raiders), jako koordynator defensywny. W 1997 trafił do New York Giants, aby pięć lat później stać się head coachem.
Carolina Panthers – pierwsza drużyna pod wodzą Johna Foxa. Tutaj spędził, aż dziewięć sezonów zastępując na tym stanowisku
John Fox w Carolinie spędził 9 sezonów odnosząc duże sukcesy
George’a Seiferta, który rok wcześniej odniósł z drużyną JEDNĄ wygraną i aż 15 porażek w sezonie regularnym. Pierwszym rywalem Foxa byli Baltimore Ravens, z którymi odniósł wygraną 10:7 tym samym kończąc porażający streak Panthers, piętnastu kolejnych porażek z rzędu. John naprawił drużynę i odbudował serca kibiców kończąc sezon z bilansem 7-9.
Następny był spełnieniem marzeń fanów i działaczy. Drużyna dostała się do playoff, a sezon zakończyła dopiero w Texasie, czyli na meczu o Super Bowl XXXVIII z New England Patriots. Niestety mimo bardzo wyrównanego meczu i zaciętej walki o wygranej Pats zadecydował udany field goal Adama Vinatieri w ostatniej sekundzie spotkania. Tym samym John Fox dołączył do Vince’a Lombardiego, doprowadzając zespół do Championship Game, kiedy przed jego zatrudnieniem zespół wygrał tylko jeden mecz. Początek kariery jak marzenie…
W roku 2005 znów zagrali o NFC Championship, lecz ulegli tam Seattle Seahawks. Po dwóch sezonach bez playoff i lekkim rozczarowaniu ze strony kibiców, Panthers z bilansem 12-4 po sezonie regularnym z postseason pożegnali się w Divisional Round przegrywając z Arizoną Cardinals.
Niestety pożegnanie z Caroliną nie należało do najlepszych. Sezon 2010 zakończył się z bilansem 2-14 i włodarze z Caroliny musieli rozwiązać kontrakt z Foxem. Jego miejsce zajął Ron Rivera, który drużynę prowadzi do dzisiaj. W przeciągu tych dziewięciu lat z Panthers jego statystyki to 73-71 (.507)
Z Denver Broncos zagra po raz drugi, o pierwsze Super Bowl w karierze
13 stycznia 2011 roku John Fox dostał propozycję pracy w Denver. Nie zastanawiał się długo i podpisał kontrakt na cztery lata, na kwotę 14 milionów dolarów. Tym samym został czternastym HC Broncos w historii tego klubu. Wygrał z takimi konkurentami jak: Eric Studesville, Dirk Koetter, Rick Dennison i Perry Fewell. Fox objął stanowisko ze względu na jego sukcesy z Panthers i oczywiście ponad 20-letnie doświadczenie w NFL.
Jego pierwszy sezon to bilans 8-8, jednak udało się awansować do postseason. Tam jego katem okazali się starzy znajomi z SB XXXVIII New England Patriots, którzy doszli aż do meczu o Super Bowl. Rok 2012 był o wiele bardziej udany, bo udało się uzyskać bilans 13-3, jednak znowu przegrywając na etapie Divisional Round. Jednak tym razem byli to przyszli mistrzowie NFL, Baltimore Ravens.
No i w końcu ten rok, 2013. Ten sam bilans co sezon wcześniej jednak wreszcie udało się zdjąć klątwę „Divisional Round”. Fox ma najlepszą drużynę jaką kiedykolwiek prowadził. W finale spotka się z Seattle Seahawks, z którymi przegrał będąc w Panthers na etapie Champioship Game. Już raz grał o SB, więc ma doświadczenie. Przegrał w ostatnich sekundach, także jest mądrzejszy o ten jeden mecz. Niesamowita osobistość, która trenowała takich zawodników jak Rod Woodson, Champ Bailey, Brian Dawkins, Julius Peppers, Michael Strahan, czy teraz Peyton Manning. W jaki sposób poprowadzi swoją drużynę? Czy wygra swój pierwszy Super Bowl w karierze? Odpowiedzi na te pytania poznamy już w tą niedzielę.
Pete Carroll – specjalista od defensywy
Starszy od Johna Foxa o 4 lata (62 lat). Człowiekiem, który odpowiedzialny jest za jego trenerską karierę nazywa się Chester Caddas. To on zaproponował mu pracę w Pacific Tigers (University of the Pacific). Właśnie tam Pete zdobył cenne doświadczenie pracując ze skrzydłowymi, czy secondary. W 1995 roku został włączony do tamtejszej Pacific Athletic Hall of Fame. W 1977 został zatrudniony przez University of Arkansas (jego zarobki sięgały 182$ za miesiąc). Tam jego mentorem został Monte Kiffin (koordynator defensywny). Jego żona Glena opiekowała się synem Państwa Kiffin, Lane’m. Jak się później okazało był to przyszły koordynator ofensywny USC pod wodzą Carrolla. W Iowa State, czyli kolejnym przystanku Pete’a pracował z secondary pod wodzą Earle’a Bruce’a. W późniejszych latach Pete Carroll awansował i został defensywnym koordynatorem North Carolina State i ofensywnym koordynatorem Pacific Tigers.
W latach 1997-1999 nie potrafił rozpędzić machiny zwaną New England Patriots
Nareszcie w roku 1984 został zatrudniony przez Buffalo Bills, jako trener DB. Rok później przeniósł się do Minnesoty pracując na tym samym stanowisku przez kolejne pięć sezonów. W 1989 był brany pod uwagę jako HC Stanford University, jednak tego zaszczytu dostąpił Dennis Green. Jego sukcesy z Vikings docenili w Nowym Jorku, a konkretnie New York Jets. Tam został koordynatorem defensywnym na cztery sezony. W 1992 roku po raz kolejny miał okazję zostać HC, tym razem w Vikings i był już zdecydowany na tą ofertę, jednak w ostatnim momencie robotę „sprzątnął” mu… Dennis Green. W 1994 roku Pete miał krótki epizod jako HC w New York Jets. Mając bilans 6-5 w dwunastym tygodniu rozgrywek stał się ofiarą słynnego meczu przeciwko Miami Dolphins – „clock play”. 30 sekund przed końcem Dan Marino przygotowując akcję krzyknął do Ingrama „Clock! Clock! Clock!” co miało znaczyć, że będzie chciał rzucić piłkę w murawę, aby zatrzymać zegar. Dzięki temu defensywa Jets rozluźniła się, co wykorzystał rozgrywający Dolphins, który jednak piłkę podał i zdobył przyłożenie. Od tej pory Jets przegrywali każdy mecz, a Carroll został usunięty ze swojego stanowiska.
Kolejna przygoda na stanowisku HC rozpoczęła się od nowa w 1997 roku na pokładzie New England Patriots. Zastąpił on na tym stanowisku Billa Parcellsa, który sam odszedł z powodu sporu z drużyną. W pierwszym sezonie jego Pats przegrali w Divisional Game (ze Steelers), rok później w Wild-Card Round (przeciwko Jaguars), a w trzecim roku w ogóle nie awansowali do postseason. To też było powodem wyrzucenia Carrolla, bo zamiast rozwijać żagle, statek co raz bardziej schodził na dno.
W danej chwili jego bilans w NFL wynosił 33-31 i dostawał on propozycje objęcia stanowiska jako koordynator defensywny w innych klubach NFL, jednak Pete postanowił odpocząć. Został trenerem USC Trojans, początkowo wiążąc się z nimi na pięć lat, a
Dla fanów USC Trojans był bohaterem, do czasu wybuchnięcia skandalu
w ostateczności zostając na jeszcze trzy. Carroll nie był pierwszym i jedynym wyborem do objęcia stanowiska po Paulu Hackettcie, jednak to właśnie on objął to stanowisko. USC starało się o niego dużo wcześniej, jednak Pete zrezygnował na rzecz objęcia Patriots. Decyzja o jego zatrudnieniu wywołała wielką burzę wśród fanów i ekspertów z powodu jego znikomych osiągnięć w NFL i nie obycia z futbolem akademickim od dwóch dekad. Zarząd dostał ponad 2,5000 maili, faxów i telefonów z pytaniami, kiedy Pete Carroll zostanie usunięty ze swojej funkcji. Jednak z biegiem lat krytyki cichły, kiedy Pete poprowadził drużynę do dwóch mistrzostw, sześciu wygranych Bowli, rekordu NCAA (63 mecze z rzędu, w których drużyna zdobyła ponadł 20 punktów) i bilansu 97-19! Trzech zawodników z jego zespołu dostało nagrodę Heismana, a 53 dostało się do NFL (z czego 14 w pierwszej rundzie).
Niestety pożegnanie z USC Trojans nie należało do najmilszych. NCAA wszczęło śledztwo przeciwko drużynom sportowym USC. W centrum zamieszania była największa gwiazda Trojans, Reggie Bush. Miał on przyjmować dobra materialne od agentów (dom w San Diego, w którym zamieszkała cała jego rodzina), co nie czyniło go już amatorskim zawodnikiem. Kara nałożona przez NCAA była bardziej dotkliwa: zakazano USC Trojans gry w bowlach na dwa lata, usunięto 30 stypendium dla zawodników, anulowano wszystkie nagrody zdobyte w latach 2004-05 (tytuł BCS Championship) oraz wszystkie osiągnięcia zespołu z lat 2005-06, kiedy Trojans byli niepokonaną drużyną. Tym samym Pete Carroll z bohatera stał się „bandytą”. Rok później wyznał, że jest absolutnie zszokowany i rozczarowany tym, co znalazło NCAA.
W 2010 roku Carroll dostał propozycję objęcia Seattle Seahawks. Oficjalnie został onprzedstawiony 11 stycznia po podpisaniu kontraktu na pięć lat. Swoją pracę rozpoczął od kompletnego rozmontowania dotychczasowego zespołu przeprowadzając ok. 200 transakcji. To się opłaciło, bo Seahawks rozpoczęli sezon od bilansu 4-2, a cały sezon zakończył z bilansem 7-9, co nie przeszkodziło w wygraniu swojej dywizji. Tym sposobem został pierwszym trenerem, któremu się to udało pomimo tak niskiego bilansu. W postseason musiał uznać wyższość Steelers w Divisional Round. Rok później bilans miał taki sam, lecz tym razem nie wystarczył do wejścia do playoff. W 2012 roku na pokładzie pojawił się Russell Wilson i razem z nim Carroll doprowadził drużynę do postseason z bilansem 11-5. Wygrana w Wild-Card Round przeciwko Redskins pozwoliła znów zagrać w Divisional Game, ale tam lepsi okazali się gracze Atlanty Falcons.
Ten sezon Seattle Seahawks jest najlepszym, od kiedy Carroll objął stanowisko HC’a. Jest to wybitny specjalista od defensywy, czego dowodem jest ten fenomenalny sezon. Jednak w porównaniu z Johnem Foxem nie ma doświadczenia w Super Bowl i będzie to jego pierwszy mecz w karierze o te trofeum. Mimo sukcesów w NCAA nie może równać się z tak bogatym bagażem doświadczeń, jaki ma trener Broncos. Mimo wszystko ciekaw jestem jak poradzi sobie w meczu o taką stawkę i czy zachowa „zimną krew” do końca spotkania.
- Super Bowl LIII: Historia pewnej znajomości… - 1 lutego 2019
- Super Bowl LII: U.S. Bank Stadium, czyli architektoniczna perełka - 30 stycznia 2018
- NFL 2017: Niewzruszone pożegnanie z Thursday Night Football - 14 grudnia 2017
- NFL 2017: Cowboys jakich znamy i pamiętamy - 1 grudnia 2017
- NFL 2017: Eagles nadal na czele, hit kolejki spełnił oczekiwania - 29 listopada 2017
Jerry Richardson jest jednym z właścicieli Caroliny, a Foxa w tej drużynie zastąpił Ron Rivera. 😉
Bill Parcell odszedł nie z powodu sporu z drużyną, a w wyniku konfliktu z właścicielem.
Carroll prowadząc Seattle swoją pierwszą porażkę w play-off doznał z Chicago, nie Pittsburghiem.
To tak na szybko.