To już jest koniec sezonu zasadniczego rozgrywek NCAA. Koniec, który przyniósł nam jeden z najlepszych meczów tego roku zarówno pod względem sportowym, jak i dramaturgicznym. Znamy już rozstawienie w play off. Zapraszamy na podsumowanie 14 tygodnia rozgrywek ligi akademickiej futbolu amerykańskiego.

Iowa Hawkeyes-Michigan State Spartans 14-16

Na Oil Stadium w Indianapolis w finale konferencji Big Ten mogliśmy się przekonać , że ta konferencja w tym roku jest naprawdę „big” i być może do play off powinny wejść z niej dwa zespoły, do czego prawdopodobnie nie dojdzie, jako że USA to kraj demokracji i poprawności politycznej, więc jak znam życie wybiorą Oklahomę. To powinny być te dwa zespoły, które zagrały w sobotę. Big Ten w tym sezonie okazała się mocniejsza od standardowo uznawanej za najsilniejszą SEC i to zarówno pod względem poziomu sportowego jak i wyrównanych sił. Powiedzieć o tym meczu, że był pasjonujący to jak nie powiedzieć nic. To jak powiedzieć, że jest ładna pogoda kiedy na zewnątrz mamy 40 stopni w cieniu, a powietrze niemal staje w ogniu. Powiedzieć, że ten mecz był dramatyczny to powiedzieć niewiele. To jakby stwierdzić, że wojna światowa była niezbyt przyjemnym wydarzeniem. Po takim meczu żałujesz, że go oglądałeś, bo nieodparte uczucie, że w twoim życiu nie wydarzy się już nic równie doniosłego nie opuszcza cię przez kilka godzin po zakończeniu transmisji. Ale spokojnie! Nadejdą kolejne wspaniałe chwile, gdyż taki jest futbol w wydaniu akademickim. Napisałem, że Alabama ma najlepszy front seven w NCAA? Pomyliłem się. Najlepszą obronę mają Iowa Hawkeys. Mówiłem, że Iowa nie ma polotu w ataku? Nie wiedziałem co mówię – spójrzcie na niesamowite bomby dalekiego zasięgu ich QB w czwartej kwarcie. Czy obserwowaliście kiedyś twarze i zachowania trenerów podczas spotkania NCAA? Mark Dantonio ma zbolałą twarz mistyka skoncentrowanego na jakichś wewnętrznych dylematach metafizycznych i nie zmienia jej wyrazu nawet kiedy jego zespół wygrywa w ostatniej chwili. Po prostu unosi ręce do góry w geście triumfu. Kirk Ferentz ma twarz pokerzysty żującego gumę i próbującego przetrzymać rywala na time outy w imię zasady – nie wezmę czasu aż do ostatniej chwili. A jednak wyczerpał 3 time outy w kilka sekund w przedostatniej minucie. Tych facetów nie rozgryzie żaden psychiatra. To oni jego mogliby rozgryźć najmniej spodziewaną zagrywką w najmniej oczekiwanym momencie. Taki zawód. W tym meczu wszystko było „naj”. Najlepsza wojna obronna jaką widziałem w tym sezonie. Najdłuższa akcja ofensywna Iowa w tym sezonie oraz najdłuższy drive, a być może jeden z najdłuższych w całej historii tej dyscypliny sportu. O napięciu emocjonalnym jakie przeżywali sympatycy obu zespołów nawet nie wspominam. Jeśli masz słabe serce nigdy nie oglądaj meczu futbolowego swojej ulubionej drużyny! Lepiej idź na spacer, do biblioteki lub do lasu. Zrób cokolwiek, tylko błagam! Nie oglądaj, bo twój kardiolog znajdzie się w poważnych tarapatach. Zdobywanie terenu w tegorocznym finale Big Ten było równie bolesne, co pokonywanie zasieków z drutu kolczastego. Jakże inny był to finał, niż ten z przed roku, kiedy Ohio State zdmuchnęło z powierzchni boiska Wisconsin i przebojem wdarło się do play off. Tym razem każdy jard był okupiony bólem, potem i łzami. Najlepszy RB Iowa – Canzieri – wypadł już w pierwszej kwarcie z odnowioną kontuzją, ale to im nie przeszkodziło w kontynuacji marszu po perfekcyjny sezon. Linia obrony w obu formacjach i w obydwu zespołach była czystą poezją, a obserwujący spotkanie skauci z NFL na pewno zacierali ręce i już zaczęli się głowić jak tu ściągnąć do swojej drużyny tego i owego zawodnika z front seven lub z secondary. Kicker Sparatans miał pełne ręce roboty, a raczej w jego wypadku – nogi. W pierwszej połowie podchodził do piłki 4 razy – w tym udało mu się trafić dwa razy – ale dwie pozostałe próby to były ataki na rekord życiowy tj. odległość 57 jardów. Za drugim razem, na sekundy przed przerwą prawie wyszło, jednak futbolówka walnęła tylko o poprzeczkę bramki i wróciła na murawę. Pojedynek na FG dobiegł końca w 3 kwarcie kiedy to Spartans objęli prowadzenie 9-6 i większość obserwatorów straciła nadzieję na zobaczenie w tym meczu TD. Nie przy takiej obronie. W trzecim kwadransie Iowa zdobyła 3 jardy. Tak jest! W liniach defensywnych obu zespołów grali ludzie, którzy wykoleiliby pociąg przy zderzeniu czołowym. Na początku 4 kwarty Iowa miała już 85 jardów. To była właśnie ta zaskakująca bomba C.J. Beatharda zadająca kłam opinii (również mojej), że Hawkeys to tylko betonowa defensywa, ale jak chodzi o atak to słabo z nimi. I teraz ukłon w stronę ofensywnego koordynatora Hawkeys. Zmiana rytmu gry w tym momencie była mistrzowskim zagraniem, ponieważ nikt nawet nie śnił, że Beathard pokusi się o jakieś dalekosiężne podanie. QB z Iowa próbował jeszcze raz powtórzyć ten wyczyn i gdyby się udało prawdopodobnie byłoby po wszystkim, jednak na szczęście dla widowiska tak się nie stało.

O ostatnim drivie w wykonaniu Michigan State Spartans możnaby napisać książkę i może kiedyś ktoś się o to pokusi . Najdłuższy drive w NCAA w tym sezonie. 22 akcje i ponad 9 minut. Drive, który trwał wieczność i podczas którego kilka razy analizowano kontrowersyjne sytuacje, a Mark Dantonio jako wytrawny mistyk wciąż nie brał przerwy na żądanie. Spartans zbliżali się do end zone rywala jak czołg. Konwertowali trzecie próby i poprawiali własne niedociągnięcia. To nie był zwykły drive. To była droga krzyżowa. Włożyli w to wszystkie umiejętności, serce i wolę walki aż w końcu musieli konwertować czwartą próbę kilka jardów od pola punktowego rywala. Kiedy sędziowie wbijali w boisko znacznik pomiaru odległości to był właśnie jeden z tych momentów, które mam na myśli kiedy mówię, że jeśli masz słabe serce po meczu college futbol zajmie się tobą kardiolog. Do końca niecałe 2 minuty i wszystko zależy od tej cholernej chorągiewki w trawie! A jednak na korzyść Spartans! Jeśli jesteś kibicem Iowa w tym momencie zaczynasz obgryzać paznokcie do krwi i dawać na mszę, oraz obiecywać Bogu, że od tej chwili co niedziela będziesz w kościele. Ale może nie byłeś do końca szczery w tych deklaracjach, bo Michigan State z najwyższym trudem zdobywają przyłożenie 27 sekund przed końcem meczu. Nie ma już przerw na żądanie, nie ma już czasu, nie ma już nic. Może z wyjątkiem nadziei. Jak to w życiu bywa, skończyło się tak jak się zaczęło. W pierwszym drivie Iowa zanotowała fumble tak samo jak w ostatnim.

Szanowna komisjo typująca zespoły do play off! Zróbcie w tym roku wyjątek i zarządźcie dodatkowy mecz pomiędzy Iowa a Oklahoma! Albo rozszerzcie play offy! Albo zróbcie cokolwiek tylko nie wyrzucajcie tych chłopaków z finałowej rozgrywki! Oni na to po prostu nie zasłużyli. Zanim zgasną na stadionie światła jupiterów powiem jeszcze jedno – Michigan State Spartans będą w tym roku mistrzami NCAA. A Connor Cook będzie wielkim QB.

W finale ACC na stadionie Carolina Panthers obejrzeliśmy ostrą wymianę strzałów i kilka kontrowersyjnych decyzji sędziowskich. Zdecydowanym faworytem wydawało się być Clemson Tigers, dla których był to już 3 występ w finale tej konferencji, podczas gdy North Carolina Tar Heels ostatni raz w finale ACC pojawiła się w roku 1980. W pierwszej połowie faworyci wykazali się pewną nerwowością i niefrasobliwością w postaci sporej liczby kar. Pod koniec 2 kwarty punter Clemson omal nie doprowadził do zawału swojego trenera decydując się na samowolny fake punt, który został szybko zidentyfikowany i zlikwidowany przez Tar Heels. Kiedy wskutek tego North Carolina objęła prowadzenie 16-14 Bobo Swinney miał ochotę rozszarpać lekkomyślnego puntera na strzępy, a ten ostatni chciał się zapaść pod ziemię ze wstydu. Na domiar złego jeden z „tygrysów” został wyrzucony z boiska za zbyt ostry atak koroną kasku. Druga połowa to już jednak była dominacja Clemson zarówno za sprawą Watsona, który ustanowił rekord finału ACC pod względem jardów biegowych, jak i świetnie tego dnia dysponowanego Gallmana na pozycji RB. Ostateczny wynik to 45-37 dla Tigers, choć końcówka meczu mogłaby być jeszcze ciekawsza, gdyby nie sędziowie. Chodzi o odgwizdanie off side przy onside kick Tar Heels w końcówce meczu. Powtórki pokazywały wyraźnie, że w momencie kopnięcia zawodnicy North Carolina nie przekroczyli linii kicku. Biednemu zawsze wiatr w oczy.

Kolejny rewelacyjny występ zanotował Christian McCaffrey, który jest najlepszym specjalistą w tym roku od łącznej sumy jardów zdobywanych biegami, odbiorami i returnami. Jego zespół pokonał w finale konferencji Pac12 USC Trojans 41-22. W innych ciekawszych finałach konferencji Houston Cougars wygrali z Temple Owls 24-13 a Western Kentucky uporali się z Southern Miss 45-28. Natomiast już w czwartek odbył się finał konferencji MAC podczas którego Bowling Green Falcons zwyciężyli Northern Illionois Huskies 34-14. W zespole Falcons gwiazdą jest postawny brodacz Matt Johnson. Ten rozgrywający był w tym roku najskuteczniejszym QB całej najwyższej dywizji NCAA zdobywając podaniami 4700 jardów, czym pobił rekord tej konferencji należący do Bena Roethlisbergera.

LIDERZY TYGODNIA

Najwięcej jardów podaniami zdobył Brandon Doughty z Western Kentucky, a było ich 410 w wygranej z Southern Miss.

Najskuteczniejszym RB był tym razem Christian McCaffrey, który podczas finału Pac12 przebiegł 207 jardów.

Najpewniejszy chwyt zaprezentował Taywan Taylor z Western Kentucky. Złapał futbolówkę na łączną odległość 165 jardów.

RANKING

Oto czołowa dziesiątka rankingu CFP na koniec sezonu zasadniczego. Został co prawda jeszcze jeden mecz, ale drużyny, które w nim grają nie mają szans na wskoczenie do top 10.

1. Clemson Tigers

2. Alabama Crimson Tide

3. Michigan State Spartans

4. Oklahoma Sooners

5. Iowa Hawkeys

6. Stanford Cardinal

7. Ohio State Buckeyes

8. Notre Dame Fighting Irish

9. Florida State Seminoles

10. North Carolina Tar Heels

Pierwsza czwórka zagra oczywiście w play off.

HEISMAN WATCH

Walka o Heisman Trophy praktycznie dobiegła końca, a laureata tego prestiżowego wyróżnienia poznamy 12 grudnia podczas gali w Nowym Jorku. Na placu boju pozostała już  tylko „trójka wspaniałych”. Oto oni

1. Christian McCaffrey, RB, Stanford Cardinal

2. Derrick Henry, RB, Alabama Crimson Tide

3. Deshaun Watson, QB, Clemson Tigers

• O autorze
• Ostatnie wpisy

About Remigiusz Czyżewski

Od około 4 lat zagorzały fan rozgrywek NCAA, choć oczywiście zaczynał od oglądania NFL. Od około 3 lat kibic Ohio State Buckeyes. Jego dewiza brzmi: "Dzień bez meczu futbolowego, to dzień stracony. Chcę codziennie obejrzeć przynajmniej jedną kwartę. Ja po prostu kocham ten sport, to jest lepsze od seksu! Jeśli miałbym wybierać-noc z piękną kobietą lub finał NCAA, to nie mam wyboru- muszę zobaczyć ten mecz!".

• TRENERSKA KARUZELA. CZĘŚĆ 2 - 23 stycznia 2016
• TRENERSKA KARUZELA. CZĘŚĆ 1 - 20 stycznia 2016
• ALABAMA MISTRZEM NCAA!! - 13 stycznia 2016
• ZAPOWIEDŹ FINAŁU NCAA - 9 stycznia 2016
• PODSUMOWANIE OSTATNICH BOWLI - 5 stycznia 2016