Odkąd Seattle Seahawks przenieśli się z konferencji AFC do dywizji NFC West, całkowicie ją zdominowali. Od 2002 roku przewodzili stawce aż osiem razy! W tym roku chcą im zagrozić Cardinals. Czy będą w stanie odebrać im tron?

Arizona Cardinals

Problem Kardynałów w 2016 roku, to przede wszystkim brak powtarzalności. Czuć, że ten zespół wciąż szuka swojej tożsamości. Pomimo, że posiadają najlepszego biegacza w lidze (David Johnson), który przez graczy Fantasy wybierany jest z pierwszym wyborem oraz solidną defensywę. Mimo tych elementów, to wciąż za mało, żeby skończyć z dodatnim bilansem i awansować do fazy play-off.

Sezon przygotowawczy

Kluczowe wzmocnienia: S Antoine Bethea, OLB Jarvis Jones, QB Blaine Gabbert

Kluczowe straty: DT/DE Calais Campbell, SS Tony Jefferson, SS D.J. Swearinger, ILB Kevin Minter

Czas wolnej agentury była bardzo trudnym czasem dla kibiców z Arizony. Stracili wyraźnie za dużo kluczowych zawodników, podczas gdy do zespołu dołączyli mnie utalentowani zawodnicy. Calais Campbell przeżywa złoty okres swojej kariery, czego dowodem jest wysoki kontrakt z Jacksonville Jaguars, a jakości w linii defensywnej na ławce rezerwowych brak. Umiejętności Bethea nadaremno porównywać z niedocenionym Jeffersonem. Jego gra wyraźnie uległa pogorszeniu w przeciągu ostatnich dwóch lat. Natomiast D.J. Swearinger ma za sobą najlepszy sezon i byłby dobrym uzupełnieniem. Dlatego nie rozumiem, dlaczego pozwolono odejść mu za te same pieniądze co podpisano Bethea…

W Drafcie sięgnięto po dwóch ciekawych zawodników: LB Haasan Reddicka i S Budda Bakera, którzy są obiecującymi graczami, jeśli zostaną poprowadzeni w odpowiedni sposób. Mają się na kim uczyć, bo treningi naprzeciwko Palmera i Fitzgeralda to cenne lekcje futbolu. Wybór Bakera jest zrozumiały, skoro zespół stracił dwóch safety, a Mathieu opuścił zbyt dużo meczów. Jednak, ponownie, po co pozbyli się Swearingera??

Jedyne, czego mogą żałować kibice po Drafcie, to ominięcie OJ Howarda, który w idealny sposób pasowałby w filozofię ofensywną Cardinals. Gotowy do gry tight end z umiejętnością blokowania na linii. Czyżby zapomnieli, że ich formacja żyje głównie dzięki grze biegowej?

Najmocniejsze punkty

Biegacze: Doskonałość Davida Johnsona jest nie do ocenienia. Nie posiada Big Bena czy Antonio Browna, którzy mogliby odwrócić od niego uwagę, linia ofensywna również nie dorównuje chociażby tej z Dallas, a i tak wykręca lepsze wyniki niż Le’Veon Bell czy Ezekiel Elliot. Każda obrona w lidze wie, że każda seria ofensywna zależy właśnie od niego, ale dzięki jego szybkości i umiejętności łapania podań, to nie ma znaczenia.

Boczni obrońcy: Wszyscy dobrze wiemy, że Chandler Jones to maszyna przeciwko akcjom podaniowym. Jest w doskonałej formie i z pewnością będzie ją kontynuował. Jednak największą siłą na bokach obrony jest Markus Golden. Na dowód małe porównanie: Golden w 2016 roku zagrał 456 akcji przeciwko grze podaniowej. Defensywny MVP ligi, Khalil Mack, 578. Markus zanotował 12,5 sacka, podczas gdy Mack 11.

Bruce Arians: W 2013 roku przejął drużynę w bardzo złym stanie. Musiał przeciwstawiać się najlepszej wersji Seahawks i 49ers w historii. Z każdym kolejnym rokiem zwyciężał w minimum 10 spotkaniach, a w 2014 roku awansował do fazy play-off, choć przez większość meczów musiał korzystać z usług Drew Stantona. Arians wlał w serce drużyny mentalność mistrzów i jednego czego mu jeszcze potrzeba, to pierścienia.

Najsłabsze punkty

Tight End: Gresham jest zwyczajnie przepłacony. Ta pozycja praktycznie nie istnieje w tym zespole. Dlaczego więc, do cholery, nie wzięli Howarda?!

Środkowi obrońcy: Ten problem w Arizonie próbują rozwiązać od ostatnich lat. Niestety, skauci wyraźnie zawodzą i nie dostarczają zawodników o odpowiednich predyspozycjach. Robert Nkemdiche to jedyny pozytyw, ale jeszcze zbyt wcześnie by cokolwiek o nim pisać. Ten rok musi być dla niego przełomowy.

Kalendarz

To jeden z najłatwiejszych kalendarzy w całej stawce, więc nie zdziwię się, jeśli to będzie bardzo udany sezon regularny. Pocieszeniem są również tylko dwa spotkania w „primetime”, co w ostatnich latach nie sprzyjało Kardynałom.

Mój typ: 9-7 (2 miejsce)

Los Angeles Rams

Stan Kroenke z pewnością wyrwał nie jedno serce kibica przenosząc futbol z St. Louis do Los Angeles. Jeszcze przez pewien czas ich nowy stadion nie będzie gotowy do gry, a do tego czasu Rams będą chwytali się brzytwy, żeby na nowo przywrócić blask klubowi w byłym domu. Zeszłoroczna wymiana z Tennessee Titans na rzecz Jareda Goffa, w połączeniu z nowym trenerem głównym i koordynatorem defensywy może oznaczać coraz to większe trudy.

Sezon przygotowawczy

Kluczowe wzmocnienia: WR Robert Woods, LT Andrew Whitworth, OLB/DE Connor Barwin, WR Sammy Watkins

Kluczowe straty: WR Kenny Britt, TE Lance Kendricks, SS T.J. Macdonald, LT Greg Robinson

Kontrakty podpisane z Whitworthem i Woodsem były dość szalone. Tego pierwszego pozyskali za cenę rynkową. Pomimo 34 lat nadal był w stanie prezentować wysoką formę i jeśli tylko ją utrzyma, to z pewnością będzie bezcenny dla rozwoju Goffa w NFL. Z drugiej strony… to nie jest inwestycja w daleką przyszłość. Natomiast Woods nie posiada liczb, których można by się spodziewać po jego kontrakcie. Rams trochę ryzykują dla gracza, który jest produktywny tylko wtedy, gdy jest w pełni zdrowy (swój najlepszy sezon miał w 2014 roku).

W Drafcie zaskoczyło mnie, że Bawoły wzięły tight enda już w pierwszej rundzie. To nie jest aż tak luksusowa pozycja w futbolu, gdzie za wszelką cenę musisz mieć najlepszego zawodnika. Everett jest atletycznym graczem i może być efektywną bronią za linią wznowienia akcji. Jestem pewien, że w tym sezonie będzie mocno wykorzystywany, aby usprawiedliwić decyzję włodarzy. Myślę jednak, że lepiej było ten wybór spożytkować na cornerbacka lub liniowego ofensywnego.

Skrzydłowy Cooper Kupp (wzięty z numerem 69) nigdy nie będzie numerem jeden w zespole. Jednak ma predyspozycję do tego, aby być solidną bronią w strefie końcowej boiska. Ma szansę zostać w Los Angeles na dłużej jeśli tylko „złapie kontakt” z Goffem.

Najmocniejsze punkty

Środek linii defensywnej: Każda skuteczna akcja, na kolejnych poziomach defensywy, jest wynikiem tytanicznej pracy linii defensywnej. Rok temu przewodził jej Aaron Donald, który powinien utrzymać formę. Dodatkowo, obok niego, Michael Brockers powoli gra na miarę pierwszorundowego wyboru w Drafcie. Ci dwaj zawodnicy decydują o powodzeniu wielu zagrań i wygląda na to, że ich gra wciąż może ewoluować. To świetna wiadomość w kontekście przyszłości tych pozycji w klubie.

Lewa strona linii ofensywnej: Najlepsze co mogli zrobić włodarze klubu z Los Angeles, to pozbycie się Grega Robinsona, który niepotrzebnie robił więcej szkód. Od teraz LG Saffold oraz C Sullivan mogą w pełni skupić się na swoich zadaniach, co powinno przełożyć się na ich lepszą grę.

Najsłabsze punkty

Skrzydłowi: Nie ma na tej pozycji nikogo, kto miałby zawojować w tym roku ligę. Pomimo dużej różnorodności w umiejętnościach, nikt nie jest w stanie znaleźć się w TOP 30 pierwszych skrzydłowych. Jedyną nadzieją pozostaje Sammy Watkins, ale czy sam jest w stanie zmienić oblicze tej pozycji? Kluczem do jego sukcesu będzie znalezienie opcji, która pozbawi go permanentnego krycia ze strony defensorów.

Kalendarz

Nikt w Los Angeles nie ma prawa narzekać na ten kalendarz. Z jednej strony nie jest arcytrudny, z drugiej o play-off będzie trzeba dać z siebie dużo więcej. Po w miarę przyjemnym początku, poziom futbolu drastycznie podskoczy do góry, kiedy przyjdzie zmierzyć się w Dallas z Cowboys oraz rywalami z dywizji – Seattle Seahawks. Punktem kulminacyjnym będzie starcie w Londynie na Twickenham Stadium. Tutaj wystąpią w roli gospodarza przeciwko, również dywizyjnemu przeciwnikowi, Arizonie Cardinals. Dalsza część sezonu pewnie będzie zależała od tego, w jaki sposób przepracują tygodniowy „urlop”.

Mój typ: 6-10 (3 miejsce)

San Francisco 49ers

Co tu dużo mówić… Po kompromitującej kampanii w 2016 roku (bilans 2-14), nadzieje na ten rok są duże. Kolejny nowy trener główny, rozgrywający, zmiany w formacji defensywnej. Wiele nowych elementów, które niekoniecznie mogą mieć znaczenie już w tym sezonie.

Sezon przygotowawczy

Kluczowe wzmocnienia: WR Pierre Garcon, ILB Malcolm Smith, FB Kyle Juszczyk, OLB Elvis Dumervil

Kluczowe straty: QB Colin Kaepernick, WR Torrey Smith, SS Antoine Bethea

Jeśli 49ers są w przebudowie, to trochę dziwne jest podpisywanie – co by nie mówić, wysoko jakościowych – weteranów. Sięgnięcie po Garcona i Dumervila musiało być intuicyjnym zagraniem, gdyż więcej niż dwa, trzy lata nie utrzymają tak wysokiej formy. Czy aby na pewno warto aż tak walczyć o dwie, trzy wygrane więcej niż przed rokiem, zamiast dać sobie jeszcze rok by dobrze spozycjonować się w przyszłorocznym Drafcie?

Podobnie myślałem, że pierwszy Draft z nowym menadżerem generalnym, przyniesie nową strategię. Nic z tych rzeczy. W San Francisco wciąż skupiają się jedynie na front-seven. W ciągu ostatnich trzech lat, swoje pierwszorundowe wybory wykorzystywali na trzech zawodników ze środka linii obrony i jednego inside linebackera. W trzeciej rundzie znalazło się miejsce na rozgrywającego, C.J. Beatharda. Jego najbardziej znanym atutem jest „wytrzymałość”. Wielu spekulantów uważa, że jest idealnym rozwiązaniem dla systemu Kyle’a Shanahana. Być może, ale na pewno nie na ten rok.

Najmocniejsze punkty

Kyle Shanahan: Nie oczekujmy cudów z jego strony w tym sezonie. Może nawet wstrzymajmy się z oceną w kolejnym. Jednak pokazał w Atlancie, że jest w stanie dostosować myślenie progresywne do planu gry, który działa. W San Francisco będzie mógł ukształtować formację ofensywną zgodnie ze swoimi upodobaniami i wierzę, że jest w stanie dokonać dużych rzeczy.

Środek linii defensywnej: 49ers zdecydowali się na zmianę ustawienia w obronie z 3-4 na 4-3. To oznacza, że będą chcieli wydobyć z linii defensywnej jak największą produktywność, a nie używać jej jedynie do kontrolowania akcji biegowych. Istną perełką jest tutaj DeForest Buckner. Przez wielu analityków przezywany jako „Tańczący Niedźwiedź”. Nic dziwnego patrząc na jego ogromne rozmiary, a rusza się niczym linebacker. Jedyny jego problem, to braki w technice, nad którą musi mocno popracować. Wraz z Solomonem Thomasem i Arik Armsteadem mogą stworzyć linię na miarę TOP 10 w NFL.

Wewnętrzni linebackerzy: Najlepszym przyjacielem linebackera jest dobra linia defensywna. Reubena Fostera i wracającego do zdrowia NaVorro Bowmana czeka zatem wielka uczta w nadchodzącym sezonie. Każdego, komu uda się przejść przez linię defensywną, czeka nieprzyjemne spotkanie z tymi zawodnikami. Nawet Malcolm Smith* powinien się nasycić, jeśli tylko poprawił się w starciach sytuacyjnych.
*EDIT: Malcolm Smith z powodu kontuzji klatki piersiowej nie zagra jednak w tym sezonie.

Najsłabsze punkty

Linia ofensywna: C Zuttah i LT Staley są solidni, ale ich problemem jest wiek. Druga słabość tej formacji jest zależna od trójki Fusco- Garnett*-Gilliam. Pierwszy z nich zderzył się ze ścianą w 2015 roku i nadal nie może się otrząsnąć. A pozostali są, po prostu, młodzi. Będą się rozwijali, ale są dalecy od tego, co prezentowali przed laty.
*EDIT: Josh Garnett z powodu kontuzji kolana również nie zagra w tym sezonie.

Rozgrywający: Hoyer to „underdog”, który działa, ale do czasu aż się nie zblokuje. Barkley* miał swoje przebłyski, ale trzeba było się im niezwykle wnikliwie przyjrzeć (statyski: 1/6 skutecznych podań, 14 przechwytów, 8 przyłożeń). Pozostaje jedynie wiara, że Shanahan zobaczy w nich więcej niż ktokolwiek inny.
*EDIT: Dla doprecyzowania informacji, Barkley przegrał pozycję backupa na rzecz C.J. Beatharda. Bardzo solidnie zaprezentował się w meczach przedsezonowych. Jednak, jak pisałem wcześniej, system Kyle’a Shanahana nie należy do najprostszych, więc ten rok powinien przesiedzieć na ławce podpatrując huddle z większym dystansem.

Cornerbacks: Możemy się o to spierać, ale mimo wszystko rok temu formacja ta została sklasyfikowana w środku stawki (przeciwko grze podaniowej). Rozgrywający drużyn przeciwnych zdobywali przeciwko nim średnio 7,7 jardów na podanie. To niedopuszczalne.

Kalendarz

Pierwsza część sezonu nie będzie należała do najłatwiejszych. Cztery wyjazdy, z czego aż trzy pod rząd. Starcie z Panthers już na początku sezonu może być nieprzyjemnym starciem z rzeczywistością dla Shanahana i lepiej, żeby już teraz obmyślał mocne przemowy motywacyjne. Tak, jak mówiłem, nie oczekujmy cudów, ale z optymizmem patrzmy w przyszłość.

Mój typ: 3-13 (4 miejsce)

Seattle Seahawks

Poza Patriots nie ma zespołów, które miałyby za sobą tak udane dziesięciolecie co Seahawks. Dwa występy w Super Bowl, z których dwukrotnie powinni wyjść zwycięsko. Nagle zaczęły pojawiać się plotki o domniemanych „kłopotach w raju”, starciu pomiędzy Richardem Shermanem i Russellem Wilsonem. Mimo tego awansowali do fazy play-off piąty rok z rzędu. Czy jest możliwość, aby ich dominacja w NFC West wreszcie się zakończyła?

Sezon przygotowawczy

Kluczowe wzmocnienia: OG Luke Joeckel, RB Eddie Lacy

Kluczowe straty: K Steven Hauschka

Seahawks byli w stanie zatrzymać większość swoich podstawowych graczy, a przy okazji wzbogacić skład drobnymi dodatkami. Eddie Lacy to dobry ruch, szczególnie, że najbardziej produktywny jest kiedy biega poniżej dwudziestu akcji, czyli tyle ile potrzebują. Porównałbym go do Procise’a i Rawlsa. Ten drugi rok temu nie błysnął, ale głównie przez kontuzje. Teraz jest jeszcze Lacy, więc przynajmniej nie ma „dziury” w składzie. Natomiast fanem Joeckela nie jestem i uważam, że nie jest zbytnim wzmocnieniem. Jednak najlepiej pasowałby na prawą stronę linii ofensywnej.

Jastrzębie stali się lepszym zespołem dopiero po Drafcie. DT Malik McDowell jest już dorosłym mężczyzną i może od pierwszego roku wywrzeć pozytywny wpływ na swoją formację. Podobnie zresztą jak center, Ethan Pocic, który był najlepszym prospektem na swojej pozycji i powinien znaleźć swoje miejsce od pierwszego tygodnia sezonu.

Najmocniejsze punkty

Safeties: Earl Thomas i Kam Chancellor to dwie najjaśniej świecące latarnie w NFL i tak też pozostanie. Choć osobiście uważam, że kluczem w całym secondary z Seattle jest Thomas. Gdyby tak dobrze nie patrolował tyłów boiska, to pewnie nie wypowiadalibyśmy się z takim entuzjazmem o Shermanie i Kamie.

Środkowi linebackerzy: K.J Wright i Bobby Wagner niesamowicie rozwinęli się w swojej profesji przez ostatnie kilka lat. Tak jak od zawsze środek obrony Seahawks stwarzał najwięcej problemów obronie, tak dzięki tym dwóm zawodnikom wszelkie jej problemy zniknęły. Jestem przekonany, że w niedalekiej przyszłości, to właśnie o nich będziemy mówić, jako najjaśniejszych punktach formacji obronnej z Seattle.

Rozgrywający: Mówiąc wprost, tylko Aaron Rodgers mógłby być jedynym rozgrywającym w lidze, który byłby w stanie być tak efektywny, jak Russell Wilson za swoją linią ofensywną. A jeśli nawet linia ta nie była aż tak zła, to podarowano mu Douga Baldwina, mówiąc: „To jest twój skrzydłowy No.1”. Cóż, to co najwyżej No.2 lub dobry slot. Mimo posiadania zawodników ze średnimi umiejętnościami na swoich pozycjach i słabej linii ofensywnej, zrobił na tyle dużo, by powiedzieć, że to jeden z najwszechstronniejszych rozgrywających w lidze.

Najsłabsze punkty

Linia ofensywna: Żeby formacja ta nie należała do jednej z najgorszych, Pacic będzie musiał wspiąć się na niebotyczny poziom swoich możliwości. Jednak co to za problem skoro Wilson jest przyzwyczajany do gry wokół niej…

Skrzydłowi: Nie jestem fanem Douga Baldwina. Uważam, że fakt, iż nikt nie potrafił przewyższyć jego umiejętności na tej pozycji świadczy o słabym zapleczu. A co to mówi o Kears’ie, Lockett’cie czy Richardsonie?

Środkowa linia defensywna: Ta słabość, na szczęście, nie pozostaje niezauważana przez menadżera generalnego. W przeciągu dwóch ostatnich Draftów, poszerzył skład o trzech nowych zawodników z trzech pierwszych rund. Jeśli każdy z nich poczyni postępy, wówczas defensywa może wspiąć się na dużo wyższy poziom.

Kalendarz

Już pierwszy mecz wzbudza wiele emocji. Zeszłoroczny pojedynek z ekipą z Green Bay zakończył się wynikiem 38:10 dla Serowych, więc możemy być pewni, że Pete Carroll zaznaczył sobie ten mecz w kalendarzu na czerwono. Reszta dywizji zdaje się nie stanowić zagrożenia dla Seahawks (z możliwym wyjątkiem dla Cardinals). Najcięższy okres to bez wątpienia od 7 do 11 kolejki. Na szczęście dla „12th man” wcześniej jest „bye week”, więc będą mieli czas na przygotowania.

Mój typ: 11-5 (1 w miejsce)

• O autorze
• Ostatnie wpisy

About Kuba Kaczmarek

Z futbolem amerykańskim związany od 2006 roku. Redaktor NFL24 od 2013 roku, a od 2014 redaktor naczelny portalu. Kibicuje New England Patriots, jak również ma sympatię do St. Louis Rams. Zawodnik poznańskiego klubu futbolu amerykańskiego - Patriotów Poznań oraz redaktor portalu PiłkarskaPrawda.pl. Miłośnik wszelakich sportów.

• Super Bowl LIII: Historia pewnej znajomości… - 1 lutego 2019
• Super Bowl LII: U.S. Bank Stadium, czyli architektoniczna perełka - 30 stycznia 2018
• NFL 2017: Niewzruszone pożegnanie z Thursday Night Football - 14 grudnia 2017
• NFL 2017: Cowboys jakich znamy i pamiętamy - 1 grudnia 2017
• NFL 2017: Eagles nadal na czele, hit kolejki spełnił oczekiwania - 29 listopada 2017