Wraz z zakończeniem Super Bowl numer 50 sezon 2015 ligi National Football League dobiegł końca, a co za tym idzie rozpoczął się offseason 2016. Jednym z najważniejszych wydarzeń przedsezonowych jest coroczny NFL Draft . Wydarzenie z którym część kibiców i działaczy wiąże ogromne nadzieje i rokrocznie emocjonuje się nim tysiące ludzi na całym świecie.

Draft jest niczym innym jak oficjalnym naborem nowych zawodników do zawodowej ligi. Podzielony jest na rundy, w której każda drużyna ma jeden wybór w kolejności ustalonej przed rozpoczęciem draftu. Wybory – round pick – mogą być wymieniane, między drużynami, na inne numery, np. podczas transferów zawodników w trakcie sezonu lub trwania samego draftu.

Historia naboru do ligi NFL zna przykłady zarówno pozytywne jak i negatywne. Cytując klasyka: „o rzeczach dobrych się nie rozmawia i nie pamięta, natomiast złe przykłady należy piętnować, pamiętać i mówić o nich, aby uniknąć w przyszłości podobnych niepowodzeń”.

Dziś skupię się na kilku największych niepowodzeniach lub jak mawiają za oceanem: „the biggest busts in NFL Draft history”. Rozpoczynamy prezentacje jednych z najgorszych wyborów, jak pokazała historia, jakich dokonały drużyny ligi NFL w drafcie.

Steve Emtman, DL, wybrany jako numer 1 przez Indianapolis Colts w roku 1992.

Kariera usłana licznymi kontuzjami: uszkodził kolano w debiutanckim sezonie, by ponowić tę samą kontuzję w drugim sezonie. W trzecim doznał kontuzji pęknięcia dysku przy kręgosłupie – dokończył mecz mimo, że z powodu promieniowania bólu na uszkodzone nerwy nie mógł zamknąć pięści. Niektórzy twierdzą, że dwie pierwsze kontuzje zostały w dużej mierze spowodowane przez sztuczną nawierzchnię boiska, które od tamtego czasu zostawały stopniowo zastępowane naturalna trawą. Emtman zakończył karierę w wieku 27 lat. Ciekawostką może być jego epizod w filmie, który można było obejrzeć również w Polsce – „Giganciki” – gdzie zagrał siebie samego. Statystyki: 134 tackli, 8 sacków oraz 3 forced fumbles.

Todd Marinovich, QB, wybór numer 24 przez Los Angeles Raiders 1991.

Tylko jednym zdaniem można podsumować karierę tego zawodnika – zapaść osobista prowadząca do uzależnień narkotykowych i alkoholowych. Podczas swoich trzech pierwszych sezonów, miał trzy pozytywne wyniki prób na obecność narkotyków. Kariera zakończyła się jeszcze zanim tak na dobre wystartowała. Statystyki : 8 meczów jako pierwszy QB , 50.7 procent udanych podań na 1,345 yardów, 8 touchdownów, 9 rzuconych podań przechwyconych przez obronę przeciwnika oraz 66.4 quarterback rating.

Ciekawostka: powstał interesujący materiał filmowy na temat tego zawodnika pod tytułem „The Marinovich Project”, którego producentem była stacja ESPN. Materiał ten opowiadał historię życia Todda, m.in. rozwinięto termin „RoboQB”, którym nazywano Marinovicha. Wiązało się to z planowaniem przez jego ojca każdego aspektu przyszłej kariery, już od najmłodszych lat Marinovicha. Całe jego młodzieńcze lata były podporządkowane tylko futbolowi, co w późniejszym okresie wiązało się z ogromną presją, a także innymi problemami, tj. z nieradzeniem sobie w sytuacjach stresowych i wynikłymi z tego problemami życiowymi. Materiał zawiera wypowiedzi całej rodziny Marinovich, kolegów z boiska i dziennikarzy. Gorąco zachęcam każdego fana futbolu, do obejrzenia tego dokumentu ze względu na ukazanie fundamentów katastrofy życiowej tego utalentowanego zawodnika.

Rae Carruth, WR, wybór numer 27 przez Carolina Panthers 1997 roku.

Statystki: 62 złapane podania na w sumie 804 jardy oraz 4 przyłożenia.

Został oskarżony o próbę morderstwa swojej dziewczyny, która będąc w ciąży przeżyła trzykrotny postrzał i dzwoniąc na policje wskazała, że to on próbował ją zamordować. Został aresztowany przez FBI i nieoficjalnie uznaje się, że brał udział w spisku mającym na celu zabicie ciężarnej partnerki. Powód? Uważał, że ta chce wymusić na nim wyłudzenie pieniędzy. Dziecko na szczęście przeżyło, a sam winny został ułaskawiony z kary śmierci, którą zamieniono na wyrok od 18 do 24 lat więzienia. Ma wyjść na wolność około 2018 roku.

Lawrence Phillips, RB, wybór numer 6 przez St. Louis Rams w roku 1996. Statystyki: 1,453 wybieganych jardów, oraz 14 przyłożeń.

Bardziej znany jest ze swoich wybryków spoza boiska, tj. napaść na swoją partnerkę podczas kariery na uczelni Nebraska. Został skazany za wiele przestępstw w różnych stanach, np. za przemoc fizyczną wobec kobiet, napaść z bronią w ręku czy próbę morderstwa nastolatków po kłótni przed meczem futbolowym w Los Angeles (próbował ich rozjechać). Kolejny wyrok skazujący otrzymał za napaść na swoją dziewczynę, Amaliya Weisler, którą dusił aż do momentu, gdy ta straciła przytomność. W 2015 roku został oskarżony o morderstwo pierwszego stopnia. Zmarł w styczniu 2016 roku (stwierdzono podejrzenie popełnienia samobójstwa). Rodzina wydała zgodę na badania mózgu Phillipsa na Uniwersytecie w Bostonie w celu diagnozowania CTE u sportowców (Chroniczna Encefalopatia Pourazowa).

Tony Mandarich, OT, wybór numer 2 w roku 1989 przez Green Bay Packers. Długo zastanawiałem się co napisać o tym zawodniku, więc powiem tylko to: 63 mecze rozegranych jako starter w 6 sezonach. Kreowany wręcz na hegemona wśród zawodników linii ofensywnej. Pokładane w nim nadzieje nawet podchwycił i pielęgnował bardzo znany i popularny dziennik sportowy, „Sports llustrated”, umieszczając go na swojej okładce. Wszyscy specjaliści byli zgodni, iż był to talent pierwszorzędny. Był uważany za jednego z najlepszych prospektów, którzy kiedykolwiek brali udział w naborze. Ale nie spełnił marzeń oraz nadziei o dominacji. Jego egocentryczny charakter oraz problemy z narkotykami i alkoholem skutecznie hamowały karierę. Po czasie wyszła na jaw jeszcze bardziej ciemna strona zawodnika. Podobno grając dla Michigan State stosował niedozwolone sterydy (czym można wyjaśnić jego dominację).

Courtney Brown, DL, wybór numer 1 Cleveland Browns w roku 2000.

Brown tworzył na uczelni Penn State świetną defensywę wraz z LaVar Arringtonem, który został wybrany w tym samym naborze do NFL z numerem 2. Byli określani jako debiutanci, których nie można odpuścić sobie w drafcie. Brown zabłysł podczas Scouting Combine (przebiegł 40-yard dash w 4,5 sekundy, co przy wadze ponad 120 kg było bardzo dobrym wynikiem), ale nie zrobił kariery w jaką wierzono, choć wybrano go z numerem 1. O ile pierwszy sezon zagrał całkiem poprawnie, to od drugiego jego największym problemem okazało się być zdrowie szarpane przez liczne kontuje, które uniemożliwiały mu grę przez cały sezon.

Charles Rogers, WR, 2 wybór w roku 2003 przez Detroit Lions.

Statystyki: 36 złapane podania na 440 jardów oraz 4 przyłożenia. Jeden z najgorszych wyborów nowej ery NFL. Zawodnik, który łamał rekord za rekordem w NCAA, a dla którego schody, pod tytułem NFL, były za wysokie. Dodatkowo nie radził sobie w życiu pozaboiskowym mając liczne problemy z prawem, m.in. wyroki za jazdę po pod wpływem alkoholu oraz ucieczkę przed policją. W 2009 roku w wywiadzie dla ESPN powiedział, iż jest uzależniony od Vicodinu oraz marihuany, którą rozpoczął nadużywać po kontuzji obojczyka, nie radząc sobie z bólem. Do dziś chodzi za nim dowcipna maksyma: „był skuteczniejszym ojcem niż skrzydłowym”. Nic dziwnego, skoro miał 5-cioro dzieci, a przyłożeń przez całą karierę tylko 4.

JaMarcus Russell, QB, numer 1 w drafcie 2007 wybrany przez Oakland Raiders.

Niekwestionowany, negatywny lider klasyfikacji. Chyba do dziś fani Raiders nie mogą przeżyć tego wyboru i to co się stało tuż po nim. Nie było żadnej wątpliwości przy samym wyborze… a może powinna się takowa pojawić. Zawodnik, którego interesowały wyłącznie czeki na wypłatę, a nie ciężka praca, aby na boisku dorobić się szacunku i jeszcze większych pieniędzy. Jego statystyki to ledwie 25 startów od początku kariery, 52.1 % udanych podań, 18 przyłożeń, 23 przechwycone podania, 25 fumbles oraz 65.2 quarterback rating. Jeszcze bardziej przygnębiający jest fakt, iż wybór mógł zostać wykorzystany na wybranie takich zawodników jak Adrian Peterson, Calvin Johnson czy Marshawn Lynch. W roku 2009 pojawił się na campie treningowym przed sezonem, ważąc 130 kg. Po trzech latach kontraktu został zwolniony z Raiders. Ludzie blisko związani z Alem Davisem, właścicielem klubu z Oakland, wspominali: „miał talent całego świata, a etykę pracy najgorszą z możliwych. Był chory pod tym względem, nie przygotował się mentalnie do obcowania z NFL i dużą ilością pieniędzy. Był typem imprezowicza i wyraźnie nie dorósł do sytuacji, w której się znalazł”. Dziś jak donoszą media zza oceanu stał się mówcą motywacyjnym do wynajęcia. Wątpliwej jakości mogą być usługi motywatora w osobie kogoś, kto zaprzepaścił talent i szanse wymarzonego życia.

Draft do Ligi NFL to bardzo ciekawa, a zarazem skomplikowana sytuacja, gdzie decyzje, które podejmuje General Manager, nie zawsze okazują się tak dobre, jak wydają się być nimi na papierze. Większość wyborów zdaje się być bardziej intuicyjna, aniżeli rzeczywiście przemyślana. Albo wywinduje formę danego zespołu i pozwoli walczyć o najwyższe cele albo pogrzebie te szanse na wiele lat.

Nam kibicom pozostaje czekać na emocje związane z tegorocznym Draftem 2016, do którego pozostało już coraz mniej czasu. To historia oceni czy dokonane wybory będą trafne czy za kilka lat znajdą się w powyższym zestawieniu.

Dla pobudzenia emocji, jak również uświadomienia sobie, jak twardym orzechem do zgryzienia jest Draft NFL, polecam obejrzenie filmu „Draft Day”, którego recenzję znajdziecie w jednym z naszych magazynów.

 Loading ...

Adam Nowakowski

• O autorze
• Ostatnie wpisy

About NFL24

Największa polska strona fanowska poświęcona futbolowi amerykańskiemu. Od 2009 roku dostarczamy fanom w Polsce najświeższych newsów, analiz oraz podsumowań z aren amerykańskich (NFL, NCAA, AFL) i kanadyjskich (CFL). Za główny cel stawiamy sobie promocję futbolu w Polsce – dyscypliny którą z roku na rok interesuje się coraz więcej naszych rodaków.

• Da Bears 1985, czyli jak Grabowscy i ich wąsy podbili USA - 11 maja 2019
• Draft 2017 i Draft Fest w Baltimore - 12 kwietnia 2019
• Od zera do Bohatera - 11 kwietnia 2019
• Problemy techniczne!!! - 1 kwietnia 2019
• NFC North – analiza salary cap - 12 marca 2019