Pozostajemy na północy Stanów Zjednoczonych, gdzie w konferencji NFC rywalizują Bears, Lions, Packers i Vikings. Faworytami niezmiennie pozostają zawodnicy z Green Bay, ale Serogłowi mogą już czuć na plecach oddech Wikingów. 

Chicago Bears

Zeszłoroczny sezon Niedźwiedzi, to więcej niż zwykły pech. Kibice z Chicago mogli poczuć się jakby wszystkie fatum świata zebrało się nagle nad ich stadionem. Nie dość, że już w pierwszym meczu musieli drżeć o zdrowie Jay’a Cutlera, który został niemiłosiernie poturbowany przez teksańczyków, to kiedy Brian Hoyer już złapał „wenę” na jego miejscu – również zniesiono go z boiska. I tak Wietrzne Miasto pozostało z Mattem Barkley’em na placu boju, zanim Cutler doznał drugiej, wieńczącą jego sezon, kontuzją.

Pomimo niestabilności na pozycji rozgrywającego, formacja ofensywna nie wyglądała tragicznie. Cała w tym zasługa środka linii ofensywnej i debiutanta – RB Jordana Howarda, który w 13 meczach zdobył dla drużyny 1,313 jardów. Natomiast na skrzydłach, po stracie Jeffery’ego, obowiązki przejął Cameron Meredith, który złapał 66 piłek, a cztery z nich w polu punktowym.

Po stronie defensywnej w ilości zdobytych tackli przewodził Jerrell Freeman, podczas gdy Akiem Hicks, Willie Young oraz Leonard Floyd dbali o solidny pass rush. Równie ambitnie walczyli przeciwko akcjom biegowym, którymi przeciwnicy średnio zdobywali 4,4 jardów na bieg, a 1950 jardów w przeciągu całego sezonu.

Ruchy przedsezonowe

Kluczowe wzmocnienia: QB Mike Glennon, QB Mitch Trubisky (No. 2 Draftu), TE Dion Sims, WR Markus Wheaton, CB Prince Amukamara, QB Mark Sanchez

Kluczowe straty: QB Brian Hoyer, QB Jay Cutler, WR Alshon Jeffrey

Chciałbym kiedyś, choćby na jeden dzień, znaleźć się w głowie GM Ryana Pace’a. Glennon, Sims i Wheaton w każdym roku swojej pracy zarobią ok. 26 milionów dolarów. Mike jest na poziomie rezerwowego rozgrywającego, a dwaj pozostali to starterzy z kredytem zaufania. Za tą kwotę śmiało można było podpisać o klasę lepszych zawodników: A.J. Bouye’a, Terrelle Pryora czy Morrisa Claiborne’a. A tak, do worka wrzucono jeszcze Marka Sancheza za 2 miliony, który jest gorszy od Glennona…

Jedynym dobrym ruchem było pozyskanie Amukamary. Żaden inny wolny agent nie pomoże w regularnym wygranych w 2017 roku i powinni być traktowani tylko jako „zapchaj dziurę”.

Draft w wykonaniu menadżera generalnego Bears również był nieco psychodeliczny. Był twórcą pakietu czterech wyborów, które oddał San Francisco 49ers w zamian za JEDEN – Mitcha Trubisky’ego. Na szczęście dla niego, młody rozgrywający wygląda bardzo solidnie. Jeśli tylko wygra miejsce w składzie z Glennonem (a myślę, że nie ma do tego dalekiej drogi) może wygrać pięć, sześć meczów.

Najmocniejsze strony

Linebacker: Jedna z najbardziej ułożonych grup zawodników w całym klubie. Freeman to prawdziwa maszyna do tacklowania od początku swojej kariery, przy okazji stając się jednym z lepszych zawodników kryjących na swojej pozycji (klasyfikowanie go do TOP 5 nie jest wcale naciągane). Spodziewam się licznych pokaźnych zagrań z jego strony, jak również Danny’ego Trevathan (pod warunkiem, że będzie zdrowy).

Formacja ta gorzej nie wygląda również na płaszczyźnie pass rushu. McPhee oraz drugoroczniak Floyd to prawdziwi fachowcy. Pierwszy z nich jest w stanie powtórzyć swoje najlepsze lata z gry w Ravens, a dla drugiego – zgodnie z popularną sportową maksymą – „sky is the limit”. Jeśli tylko środkowi liniowi defensywni będą w stanie stwarzać realne bloki, ta dwójka będzie zmorą ofensyw.

Linia ofensywna: Biegacz Jordan Howard ma za sobą naprawdę dobry rok. Wszystko za sprawą nie tylko tego, że świetnie czytał bloki, ale stał za linią, która realnie przesuwała go do przodu. Leno Jr oraz Masse są młodzi, utalentowani i sprawni, ale siła tej formacji tkwi w środku. Żaden – a na pewno bardzo niewiele – zespołów nie przeprowadzały tak skutecznie kluczowych, krótkich akcji biegowych. Wszystko dzięki trójce Long-Whitehead-Sitton, a 2017 rok powinien być bliźniaczo podobny.

Najsłabsze strony

Rozgrywający: Tak, Trubisky pokazał się z bardzo obiecującej strony w preseason, ale jednocześnie widać, że jest jeszcze niedoświadczony. Ma wszystkie narzędzia ku temu, żeby być przyszłością tego zespołu, ale mentalność nie jest jego silną stroną. A to będzie odbijało się czkawką w sezonie regularnym. Przy tym wszystkim zakładam jednak, że Glennon nie wygra pozycji startera. Jeśli tak się stanie… cóż, lepiej nie będzie.

Tight end: W ofensywie, którą prowadzić mają tak nieregularni rozgrywający, potrzebujesz bezpiecznego, pewnego punktu. Zazwyczaj są to biegacze, ale też i zawodnicy z tej pozycji. W Chicago mają tylko tego pierwszego. Zach Miller nie jest złym graczem, ale kiedy w 7-letniej karierze tylko raz przełamujesz barierę 500 jardów, to muszą pojawiać się znaki zapytania. Reszta jest, zwyczajnie, przepłacona. Jednak co zrobić, kiedy twój menadżer oddaje późne wybory w Drafcie…

Kalendarz

Kibice ze stanu Illinois będą mieli bardzo ciężki początek sezonu. Pojedynki z Falcons, Buccaneers, Steelers, Packers i Vikings, to bardzo gorzka pigułka. Dopiero po piątym tygodniu ich kalendarz stanie się bardziej produktywny, ale wcale nie pozytywny (ewentualną wygraną widzę tutaj Baltimore). Na szczęście po tygodniowej przerwie są takie pojedynki jak z Eagles, 49ers i Browns!

Mój typ na sezon: 4-13 (4 miejsce)

Detroit Lions

Pomimo gorącej, środkowej części sezonu w Detroit zespół z każdym kolejnym meczem potykał się o co raz wyższe progi (ostatecznie przegrywając trzy ostatnie spotkania). Udało się jednak zatrzymać na bilansie 9-7, który dał prawo walki w playoffs w Seattle. Oczywiście długo ona nie trwała i wynik 26-6 nadal pozostawiał Lwy bez wygranej w tej fazie sezonu od 1991 roku. Jednak co bardziej druzgoczące, to fakt braku wygranej na wyjeździe od… 1957 roku! Jednak dni, w których środkowa część stawki, to ich maksimum możliwości, mogą się skończyć.

Sezon przyotowawczy

Kluczowe wzmocnienia: RT Ricky Wagner, OG T.J. Lang, DT Akeem Spence, CB D.J. Hayden, LB Jarrad Davis (No. 21 Draftu), CB Teez Tabor (No. 53 Draftu), WR Kenny Golladay (No. 96 Draftu)

Kluczowe straty: LB DeAndre Levy, OT Riley Reiff, OG Larry Warford, WR Anquon Boldin

Jeszcze przed tragiczną kontuzją LT Taylora Deckera (ramię), przyjście Wagnera i Langa stawiało ich w stawce TOP 5 NFL (oczywiście na papierze). Niestety, Decker został wykluczony na większość sezonu (nie odbierając mu szansy) i na takie deklaracje musimy jeszcze zaczekać. Jednak nadal możemy doszukiwać się jakości na większości innych pozycji, a to sztab trenerski odegra największą rolę w załataniu dziury po lewej stronie linii ofensywnej. Ogólnie rzecz ujmując, udało im się zdobyć więcej talentu niż stracili.

Golladay już zdobył dwa przyłożenia i myślę, że w niektórych ligach Fantasy wylądował całkiem wysoko. I oczywiście, jest w stanie stać się ulubionym celem Stafforda w głębi pola, ale czy to nastąpi już w 2017 roku? Wątpię. Może jednak szybko wskoczyć w rolę Boldina, jako „redzone-threat”. Jarrad Davis, to również nie jest produkt już na ten rok, aczkolwiek ma szansę znacząco podreperować swoje umiejętności. Teez Tabor jest wolny, a nawet bardzo wolny i nie jest wcale wysoki. Szczerze mówiąc nie wiem, kto mógł pomyśleć, że jest w stanie przejąć nad kimś przewagę w meczu…

Najmocniejsze strony

Rozgrywający: Cyferki w nowym kontrakcie Stafforda mówią same za siebie. Zasłużył sobie na to. Rok 2016 był rokiem aż ośmiu jego powrotów w ostatnich kwartach meczów! Gdyby nie on Lions zostaliby z bilansem 4-12. Bez żadnej gry biegowej, z przeciętnymi skrzydłowymi, niekompetentnym trenerem znaleźli się w playoffs. Mówcie co chcecie, ale na papierze, to było nie do wykonania. Pozostało mu zapłacić i być mu wiernym.

Najsłabsze strony:

Trener główny: Jim Caldwell to jeden z tych trenerów, którzy swoją karierę zawdzięczają byciu „we właściwym miejscu, o właściwej porze”. Krótka notka biograficzna. Rozpoczął pracę jako trener Peytona Manninga i jest nawet jednym z autorów nie małych sukcesów, ale dzięki fantastycznej pracy Tony’ego Dungy. Manning wykręca swoje najlepsze liczby w karierze dopiero po przerwaniu z nim współpracy. Następne Jim dostaje pracę w Ravens, jako koordynator ofensywy, w roku kontraktowym Joe Flacco. Po roku i „darmowej” przejażdżce po kolejne Super Bowl, formacja ofensywna, pod jego batutą, znacznie obniża loty. Jednak zanim włodarze z Baltimore zdążyli rozważyć jego zwolnienie, odzywają się Lions, pragnący zatrudnić go jako trenera głównego. I tak stoimy w rzeczywistości, w której to przebłyski Stafforda decydują o kolejnym „sukcesie”.

W 2014 roku dostał do zarządzania bardzo solidny skład, którym udało się uzyskać bilans 11-5. Kiedy w swoim pierwszym, pełnym sezonie przygotowawczym zdołał stemplować zespół swoją filozofią, ten zanotował spadek do bilansu 7-9. Gdyby nie heroiczne wyczyny Matthew w minionym roku…

Patrząc na tegoroczny skład, to powinien być rok, który uświadomi kibiców i włodarzy, że to jego ostatni rok pracy na tym stanowisku.

Biegacze: W przeciągu trzech ostatnich lat Lwy znalazły się w najgorszej piątce, jeśli chodzi o zdobyte jardy akcjami biegowymi. Wciąż wskazujemy na zdolności podaniowe Theo Riddicka, co raczej jest wymówką w próbie ukrycia faktu jego nieudolności w bieganiu z piłką (jego średnie od czasu wejścia do ligi: 2.8, 2.6, 3.1, 3.8).

Ameer Abdullah zdążył pokazać, że jest produktywny, ale w ograniczonym zakresie. To raczej nie jest jeden z tych biegaczy, którzy potrafią być reżyserami gry. Jednak w tym roku może zostać do tego zmuszony.

Kalendarz:

Zespół powinien być w stanie kontrolować swój bilans. Kalendarz nie jest łatwy, ale też nie jest trudny. Spotkania są bardzo komfortowo rozłożone w czasie, dzięki czemu w morale drużyny nie powinna wkraść się depresja. Nie mogą jednak pozwolić sobie na porażki w meczach, które powinni wygrać!

Mój typ: 6-10 (3 w NFC North)

Green Bay Packers

Początek i koniec zeszłorocznego sezonu pokazał wszystkim dlaczego Aaron Rodgers, to elitarny rozgrywający. Środkowa część – niemal kosztowała Mike’a McCarthy’ego posadę, a zawodnika z nr 12 próbowano ocucić na wszelkie możliwe sposoby. W 2017 Packers potrzebują, przede wszystkim, regularności, aby powrócić do „ziemii obiecanej”. Czy tak będzie?

Sezon przygotowawczym

Kluczowe wzmocnienia:  TE Martellus Bennet, OG Jahri Evans, CB Kevin King (No. 33 Draftu), S Josh Jones (No. 61 Draftu), DT Montravius Adams (No. 93 Draftu)

Kluczowe straty:  CB Sam Shields, SS Micah Hyde, OG T.J. Lang, C J.C. Tretter, DE Datone Jones, DE Julius Peppers, TE Jared Cook, RB Eddie Lacy

Co by nie mówić, Green Bay straciło więcej talentu niż zyskało. Martellus Bennet jest marginalnym wzmocnieniem w stosunku do Jareda Cooka, a przecież i tak Rodgers nie korzysta z tej pozycji dość często. Natomiast Evans, choćby ze względu na swój wiek, wcale nie obraca linii ofensywnej o 180 stopni.

Nieco lepiej poszło w Drafcie. Kevin King to jeden z ciekawszych cornerbacków, który ma wszystkie narzędzia do tego by dołączyć do elity. Problem jednak w tym, że Serowi potrzebują takiego zawodnika już teraz, a nie za dwa lata, bo myślę, że tyle minie zanim King zacznie wykorzystywać w pełni swój potencjał. Josh Jones i Montravius Adams też mają szansę zagrać kilka snapów w sezonie. Są dobrymi zawodnikami, którzy mogą być użyteczni, jeśli zostaną wykorzystanie we właściwy sposób.

Najmocniejsze punkty

Rozgrywający: Myślę, że nie muszę nikogo do tego przekonywać. Aaron Rodgers to jeden z najlepszych rozgrywających, których mogliśmy kiedykolwiek oglądać. Nie ważne ile złych rzeczy powiemy o tej drużynie, ta zawsze będzie miała szanse na playoffs dopóki na boisku znajduje się No. 12. Niektórzy śmieją się, że nawet uniwersytecką drużyną byłby w stanie dojść do postseason. Więc co z tego, że ich secondary woła o pomstę do nieba, nie mają biegacza, a menadżer generalny myśli, że jest zbyt „cool” aby podpisywać wolnych agentów. To nie ma znaczenia, bo Rodgers zawsze znajdzie sposób na wygraną.

Offensive Tackles: To niezwykłe jak Rodgers omija problem braku większości linii ofensywnej, dzięki zaledwie dwóm zawodnikom – David Bakhtiari i Bryan Bulaga. Ponieważ 35 sacków to w klasyfikacji ligi środek stawki, Aaron po snapie od razu cofa się do tyłu. Na dowód tego, w zeszłym roku robił to w aż 620 akcjach, co jest piątym najwyższym wynikiem. Nie tylko przez wzgląd na rywali, którzy naciskali go pass rushem, ale pozwalało mu to zaoszczędzić 2,87 sekund w „kieszeni”, co również jest piątym najwyższym wynikiem w klasyfikacji. Na szczęście dla niego, Bakhtiari ma zaledwie 25 lat, a Bulaga 28, więc jeszcze przez dłuższy czas będą najważniejszymi elementami w jego dominacji.

Najsłabsze punkty

Cornerback: Niestety, ale to prawdopodobnie najsłabsza aktualnie grupa w NFL. Strata Sama Schieldsa wciąż jest zbyt świeża, a wstrząśnienie Damariousa Randalla w już pierwszym tygodniu preseason, to ogromna strata. To nie jest formacja, która może sobie pozwolić na stratę jakichkolwiek zawodników, szczególnie, kiedy rok temu stracili drugą największą ilość jardów w całej stawce. Prawdopodobna trójka CB na otwarcie sezonu to: Davon House, Quinten Rollins i Kevin King, z czego jako najlepszego mogę wymienić Kinga. Debiutanta.

Kalendarz

Serowi zostaną przetestowani już w pierwszym tygodniu rozgrywek, kiedy staną naprzeciwko swojemu byłemu biegaczowi i Jastrzębiom na własnym obiekcie. Następnie czeka ich wyjazd do Atlanty. Całkiem możliwe, że Packers mogą być najlepszym zespołem z początkiem 0-2 w NFL. Kolejny trudny egzamin czeka ich w Dallas w piątym tygodniu. Na szczęście po nim, kalendarz układa się dość przyzwoicie. Dopiero pojedynek ze Steelers i Panthers może stworzyć więcej nerwów.

Mój typ: 13-3 (1 w NFC North)

Minnesota Vikings

Prawdopodobnie nie ma drugiego klubu w NFL, który mierzyłby się z tak potężną huśtawką emocjonalną, jak Vikings w przeciągu kilku ostatnich sezonów. Nadal istnieje wiele pytań w Minnesocie, ale statek w końcu wydaje się żeglować we właściwym kierunku. Formacja obronna wygląda imponująco, ale czy taka ofensywa starczy, aby powrócić do postseason?

Sezon przygotowawczy

Kluczowe wzmocnienia: LT Riley Reiff, RT Mike Remmers, RB Latavius Murray, DE Datone Jones, DT Will Sutton, RB Dalvin Cook (No. 41 Draftu), C Pat Elflien (No. 70 Draftu), DT Jaleel Johnson (No. 109), ILB Ben Gedeon (No. 120)

Kluczowe straty: LB Chad Greenway, LT Matt Khalil, CB Captain Munnerlyn, WR Cordarrelle Patterson, RB Adrian Peterson

Kluczowym wzmocnieniem w wolnej agenturze zdają się być Reiff oraz Remmers, którzy powinni wzmocnić linię ofensywną, która rok temu została zmielona przez kontuzje. Może i nie są wybitni przy tworzeniu „kieszeni”, ale solidni przy tworzeniu bloków dla akcji biegowych. To oznacza, że w 2017 Wikingowie będą więcej biegać. Natomiast Datone Jones i Will Sutton, to zawodnicy o naprawdę wysokiej jakości, ale jeśli chodzi o ławkę rezerwowych. Co jeszcze mnie zaskoczyło, to fakt odejścia Munnerlyna i Pattersona za tak niską cenę. Trenerzy dają duży kredyt zaufania swoim młodym zawodnikom, którzy mają ich zastąpić.

W Drafcie podoba mi się wybór Dalvina Cooka. Jest wystarczająco utalentowany, żeby obrócić do góry nogami produktywność w grze biegowej Vikings. Nie zdziwię się, jeśli poprowadzi ofensywę do TOP 10 w lidze w tym elemencie gry. Elflien i Gedeon również są gotowi do rozpoczęcia gry i obaj zdają się perfekcyjnie pasować do wymagań zespołu – biegnij i zatrzymaj bieg.

Pomimo braku pierwszorundowego wyboru, GM Rick Spielman, zagwarantował klubowi czterech zawodników, którzy realnie mogą pomóc zespołowi w wygrywaniu meczów w 2017 roku.

Najmocniejsze punkty

Linia defensywna: Rzecz, która najbardziej wyróżnia tę formację, to jego głębia. Shariff Floyd to świetny środkowy, a Griffen i Joseph, to zawodnicy, którzy śmiało będą utrzymywać się przedłużaniem kontraktu w następnych latach. Jednak prawdziwym klejnotem jest Danielle Hunter, którego w sackach wyprzedzają jedynie Von Miller i Vic Beasley (a grali o 116 akcji więcej!). „Sky is the limit” dla niego w 2017 roku!

Secondary: O ile Harrison Smith obniżył nieco swoje standardy rok temu (co i tak nie przeszkodziło mu błyszczeć), o tyle Xavier Rhodes eksplodował swoją dawką talentu. Nie było lepszego CB w lidze prócz niego, kropka. Podczas gdy ta dwójka stanowi o sile całego secondary, o tyle spodziewam się w tym roku eksplozji jeszcze jednego zawodnika – Trae Waynesa. W ciągu dwóch lat wypracował znaczące postępy, więc po trzecim roku pracy pod okiem Mike’a Zimmera spodziewam się jego „show”.

Najsłabsze punkty

Linia ofensywna: O niej pisałem już wcześniej, więc nie chciałbym się powtarzać. Jeśli Remmers i Reiff zagrają wedle swoich oczekiwań, to i tak tylko sam środek linii. Równie oczywiste jest to, że Vikings postanowili płacić 5 milionów dolarów rocznie Latavius Murray’owi głównie przez fakt, że jest dobrym blokerem przy akcjach podaniowych. Przygotujmy się na biegi z ich strony, ewentualnie podania w starciu ze słabszymi zespołami.

Andrew Sendejo: Co roku te same pytania. „Kiedy wymienimy Sendejo?”. Nie jest zagadką dla zwykłych obserwatorów zespołu, każdego zatwardziałego fana, że gdy coś rzadko idzie źle tej silnej obronie, to zwykle z winy Sandejo. Wciąż ma ogromny kredyt zaufania u trenera, który starał się spłacić rok temu odzyskując piłkę po fumble i popisując się kilkoma tacklami, ale to wciąż za mało, jak dla mnie.

Kalendarz

Podobnie jak rok temu, tak i w tym to może być szybki start z ich strony. Jednak oczy całego świata będą zapewne zwrócone w pierwszym tygodniu, kiedy przyjdzie im się zmierzyć z Adrianem Petersonem w uniformie z Nowego Orleanu. Na szczęście dla Minnesoty, trafiają na wiele zespołów z dobrze grającą ofensywą, unikając solidnych defensyw. Pytanie tylko, czy w tym roku będą w stanie zdobywać odpowiednią ilość punktów…

Mój typ: 11-5 (2 w NFC North)

• O autorze
• Ostatnie wpisy

About Kuba Kaczmarek

Z futbolem amerykańskim związany od 2006 roku. Redaktor NFL24 od 2013 roku, a od 2014 redaktor naczelny portalu. Kibicuje New England Patriots, jak również ma sympatię do St. Louis Rams. Zawodnik poznańskiego klubu futbolu amerykańskiego - Patriotów Poznań oraz redaktor portalu PiłkarskaPrawda.pl. Miłośnik wszelakich sportów.

• Super Bowl LIII: Historia pewnej znajomości… - 1 lutego 2019
• Super Bowl LII: U.S. Bank Stadium, czyli architektoniczna perełka - 30 stycznia 2018
• NFL 2017: Niewzruszone pożegnanie z Thursday Night Football - 14 grudnia 2017
• NFL 2017: Cowboys jakich znamy i pamiętamy - 1 grudnia 2017
• NFL 2017: Eagles nadal na czele, hit kolejki spełnił oczekiwania - 29 listopada 2017