Spotkanie Denver Broncos vs Pittsburgh Steelers okazało się być jednym z lepszych spotkań tego sezonu. Widzieliśmy piękny pojedynek Sandersa i Browna. Widzieliśmy grę dołem. Jak również nową gwiazdę ligi w starciu ze starym wyjadaczem – Brock Osweiler vs Ben Roethlisberger.

Tych match-upów było tyle, że aż ciężko się połapać, ale przecież o to nam, kibicom ligi NFL, najczęściej się rozchodzi. Jeżeli ktoś nazwie ten mecz spotkaniem jednowymiarowym, to znaczy, że nigdy takiego spotkania nie oglądał. Każda formacja grała swoje i ciężko jest wskazać jednego, czy nawet dwóch, przez których wynik był taki a nie inny.

Początek spotkania to zdecydowanie przewaga Denver Broncos, którzy kończą połowę wynikiem 27-13. Pomimo pierwszego przyłożenia DeAngelo Williamsa, to drużyna dowodzona przez Brocka Osweilera schodziła do szatni z podniesionym czołem. Przyczyną tego były świetne decyzje wyżej wymienianego zawodnika, który pomimo motoryki żółwia decyduje się na 7 jardowy bieg i zdobywa swoje pierwsze przyłożenie dołem w karierze. Oglądaliśmy też dwa przyłożenia Thomasa i jedno Sandersa.

Wynik ustalony został przez dwa FG kickera Steelers – Chrisa Boswella, którego najdłuższe kopnięcie wynosiło 41 jardów.

Druga połowa zaczyna się nieco ospale, chociaż widać przewagę psychiczną Steelers. Bardziej luźni, zgrani, akcje jakby składniejsze od akcji Broncos. Czyżby „suszarka Fergusona” w szatni zawodników z Pittsburgha? Być może. W każdym bądź razie działa. Na zegarze 7:16, trzecia kwarta i Antonio Brown łapie swój pierwszy TD na 9 jardów. Pierwsze punkty na Chrisie Harrisie od dwóch lat !!!

Wymiana ciosów między Antonio Brownem i Emmanuelem Sandersem to pozycja obowiązkowa dla każdego fana NFL. Wojna dwóch najlepszych karabinów piechoty, więc musimy wiedzieć, który strzela lepiej. Na razie wydaje się, jakby każdy robił swoje i nie miał ochoty zrobić czegoś co przechyliłoby szalę zwycięstwa na swoją stronę – ale mecz jeszcze trwa.

Czas na pokaz, dowód tego co pisałem wcześniej. Steelers muszą puntować piłkę, a powrót zawodników Broncos skutkuje przyłożeniem, wróć, skutkuje flagą. Zawodnicy na sideline tak bardzio się ucieszyli, że za wcześnie wbiegli na boisko. Głupota? A i owszem. Gdybanie pierwsze, ostre: Denver Broncos przegrali ten mecz przez swoją głupotę.

Big Ben uruchamia wszystkich, gra z Brownem, Bryantem, Williamsem i Wheatonem – ten ostatni, dwie i pół minuty po rozpoczęciu czwartej kwarty zdobywa przyłożenie po 9 jardowym podaniu.

Bardzo przyjemnie ogląda mi się ofensywę Steelers już od kilku spotkań i obawiam się, że mogę stać się ich fanem. Bo jak nie lubić tak zbilansowanej ofensywy, która gra wszystkimi aspektami, drogami, czy jak to nazwiesz. Mamy moment, kiedy jest remis i widzimy, że nawet rozgrywający Steelers się gubi, a drużyna łapie niepotrzebne holdingi. Przez dłuższy czas drużyny wymieniają się punt za punt, ale w każdym drivie jest coś na co warto poświęcić troszkę uwagi.

Osweiler zaczął używać Hillmana jako route-backa i to również działa. Fajnie jest mieć ofensywę, w której wszystko działa… Niestety, nigdy nie jest tak dobrze, żeby nie mogło być źle. Skoro większość czasu drużyna spędza na „drop passach”, tak jak widzimy w ostatnich taktach spotkania po stronie Broncos, to chyba mamy pierwszego winowajcę. „Drop passy” – według zasady, że złe podanie jest winą rozgrywającego, na klatę musi to wziąć Brock Osweiler. QB Broncos potwierdza moją tezę o spokoju i popisuje się przechwytem, uciekając przed sackiem. Ale ten futbol jest dobry!

4:20 do końca i to musi być ten moment. Big Ben zaczyna swój koncert… Zobaczymy co z tego będzie. Dość sprawnie, bo niespełna minutę później, Antonio Brown łapie podanie z 23 jarda. Antonio Brown potrafi, Antonio wie. Napisałbym kogo poza Steelers może zbawić Brown, ale nie chcę mieć nieprzyjemności z obecnymi władzami.

Wynik spotkania ustalony. 27-34 dla drużyny Steelers.

Chciałbym zwrócić uwagę na cyferki, bo tak naprawdę to one odpowiedzą nam, czy lepszy jest kalashnikov czy M4a1:

Emmanuel Sanders (nasze AK) zdobył łącznie 205 jardów. 24 z nich były dołem, a 181 górą. Pokaźne cyferki, Panie Sanders. Skupmy się jednak na tych zdobytych górą, bo one są miarodajne dla jego pozycji. Osweiler rzucał do niego 16 razy, z czego Sanders złapał 10. 181 jardów, 1 TD, najdłuższy bieg po chwycie 61 jardów. Fantastycznie!

Antonio Brown (nasze M4a1) zdobywa 189 jardów górą, bez żadnego jarda dołem. Big Ben rzucał do niego 18 razy, z czego Brown złapał 16(woah!), zdobył dwa przyłożenia, a największa zdobycz to 61 jardów. Cóż nam z tego, skoro Antonio Brown potrafi wyczarować jardy z niczego. Nie jest on zawodnikiem, którego przewidzisz.

Wynik jak dla mnie jest prosty: Kalashnikov jest receptom na wiele schorzeń, co pokazuje łączna zdobycz Sandersa. Natomiast M4a1 jest bardziej jednowymiarowe, choć solidniejsze. Celniejsze. Bardziej śmiertelne. Uważam, że jeżeli coś jest do wszystkiego, to jest do niczego. Moim faworytem po tym meczu jest Antonio Brown – człowiek, o którym nie raz już pisałem, że jest/będzie najlepszym WR tego sezonu NFL.

• O autorze
• Ostatnie wpisy

About Kamil Słonka

Autor portalu o Oakland Raiders, którym kibicuję od 2009 roku. Moim ulubionym zawodnikiem jest Mike Vick. Lubię ostry, siłowy i szybki futbol. Poza futbolem destyluję rapu z Kalifornii i nie pogardzę piwkiem przy meczu Boston Celtics.

• Witamy na pustyni – LV Raiders - 30 marca 2017
• Julio Jones i jego rola w niedzielnej potyczce - 4 lutego 2017
• Dzień Dobry Football #520 - 4 listopada 2016
• Dzień Dobry Football #516 - 29 października 2016
• Panthers gorsi od Buccaneers w Monday Night Football! - 11 października 2016