Po raz pierwszy po swoim odejściu, po mistrzowskim sezonie, na Sports Authority Field at Mile High, powrócił Brock Osweiler. W jaki sposób przywitała go jego była drużyna? Czy było to miłe i eleganckie spotkanie, czy pełne wrogości i ostrych zagrywek?

Przed meczem, zeszłoroczny MVP Super Bowl – Von Miller – zapowiadał, że nie będzie taryfy ulgowej dla Brocka Osweilera. Co więcej, cała formacja obronna ma za zadanie go „zmiażdżyć”. Zazwyczaj to, co mówią zawodnicy i trenerzy przed spotkaniami rzadko ma potwierdzenie w rzeczywistości, jednak tym razem wszystko potoczyło się zgodnie z planem. Były rozgrywający mistrzów NFL niemal przez cały mecz miał przed sobą twarze Vona Millera, Shane’a Ray’a, Dereka Wolfe i reszty front-7, które demolowało linię ofensywną Houston Texans. Choć trzeba tu od razu zaznaczyć, co było jednym z powodów takiego stanu rzeczy. Już w pierwszej połowie goście stracili swojego najlepszego liniowego w postaci Dereka Newtona, co było niepowetowaną stratą, gdyż wchodzący za niego Chris Clark nie miał żadnych szans w starciu z najlepszym linebackerem Ligi. Miller praktycznie nie miał przeciwnika i robił sobie z nim co chciał, przez co rywale grali praktycznie bez prawej strony na linii wznowienia akcji. Swoją drogą, nie wygląda na to, żeby Newton wrócił w najbliższej przyszłości na boisko, co spowoduje jeszcze gorsze czasy w Houston.

Jednak nawet jeśli zdarzyło się, że Brock miał nieco więcej swobody i mógł przetrenować secondary swojej byłej drużyny, to i tak robił to w najgorszy możliwy sposób. A nawet jeśli miał cień szansy, że wróci do gry – jak miało to miejsce w końcówce trzeciej kwarty – to jego zamiary skutecznie były kasowane przez rewelacyjną defensywę. Tutaj od razu przychodzi na myśl akcja S Dariana Stewarta:

That @Broncos D!

Forced fumble.
Fumble recovery.
Going the other way! #HOUvsDEN https://t.co/uy1bdIF4Uc

— NFL (@NFL) 25 października 2016

Przez całą noc oglądaliśmy Osweilera, który albo był pod presją nie do przejścia albo rzucał piłki bez żadnego „adresu”. W czwartej kwarcie średnia jego zagrań wyniosła 2.8 jarda, a całe spotkanie skończył z wynikiem 3.2, co jest tak złe, jak brzmi, szczególnie, gdy masz na to 34 próby.

Chris Weinke
Kyle Boller
Kordell Stewart
Brady Quinn
Drew Bledsoe

Had fewer than 110 yards on at least 34 attempts since 2001.
— ESPN Stats & Info (@ESPNStatsInfo) 25 października 2016

Kluczem dla defensywy było zamknięcie drogi DeAndre Hopkinsowi i to też przełożyło się na wyniki rozgrywającego gości. Skrzydłowy złapał tylko pięć piłek, z dwunastu kierowanych w jego stronę, czym zyskał dla drużyny marne 36 jardów. To doskonale pokazuje jak pieczołowicie Aqib Talib chronił najgroźniejszego przeciwnika nie pozwalając urwać mu się chociażby na chwilę. Ale gdy za podawanie piłek odpowiada Brock Osweiler, to wystarczy tylko blisko trzymać się przeciwnika, bo rozgrywający nie ma wyczucia ścieżek, nie potrafi improwizować, a czasem ma nawet problem z odpowiednim wyrzuceniem piłki z rąk…

Never has one „throw” so embodied a quarterback’s entire career work pic.twitter.com/kWJFc5rFRz

— Laurie Horesh (@LaurieHoresh) 25 października 2016

Pomyśleć, że wydajesz na takiego zawodnika 72 miliony dolarów…

Z 12-stu drive’ów gości tylko cztery kończyły się po 30-stu przebytych jardach lub więcej, czyli pokrywały się ze średnią całej Ligi w poprzednich rozgrywkach. Mało tego, średnia czterech zdobytych jardów w jednej akcji, to wynik o 1,5 jarda gorszy ze wszystkich drużyn w tym roku. O ile w tym roku defensywa Broncos sprawia, że przeciwne formacje wyglądają „normalnie”, to Texans sprawiali wrażenie kompletnie nieudolnej.

Po drugiej stronie piłki, run defense Texans został podobnie zmiażdżony przez dwójkę: C.J. Anderson – Devontae Booker, którzy wybiegali 190 jardów i 2 przyłożenia (w 33 akcjach). Choć nie byłoby by ich fantastycznych statystyk, gdyby nie para C Matt Paradis i FB Andy Janovich, którzy tworzyli fantastyczne bloki, jakby bez żadnego wysiłku.

Siemian nie był w tym meczu efektowny, ale po siedmiu kolejkach w jego wykonaniu zdążył nas do tego przyzwyczaić. Był za to niezwykle efektywny w przekazywaniu piłki swoim biegaczom i przy krótkich podaniach, co pozwoliło zapunktować Demaryiusowi Thomasowi we wczesnej fazie meczu.

Jednym słowem: ten mecz był dla Broncos niczym oczyszczenie, po ostatnich niepowodzeniach i pewnego rodzaju pokutą. Nie dali rywalom żadnych szans, przez co spotkanie mogło przypominać trening. Bez wątpienia, aktualni mistrzowie tego potrzebowali i być może będzie to dla nich resetem, po którym wrócą na właściwe tory.

Co do Brocka Osweilera? Z pewnością nikt za nim nie tęskni, co więcej, cieszy się, że klub nie musiał tracić na niego choćby złamanego dolara.

• O autorze
• Ostatnie wpisy

About Kuba Kaczmarek

Z futbolem amerykańskim związany od 2006 roku. Redaktor NFL24 od 2013 roku, a od 2014 redaktor naczelny portalu. Kibicuje New England Patriots, jak również ma sympatię do St. Louis Rams. Zawodnik poznańskiego klubu futbolu amerykańskiego - Patriotów Poznań oraz redaktor portalu PiłkarskaPrawda.pl. Miłośnik wszelakich sportów.

• Super Bowl LIII: Historia pewnej znajomości… - 1 lutego 2019
• Super Bowl LII: U.S. Bank Stadium, czyli architektoniczna perełka - 30 stycznia 2018
• NFL 2017: Niewzruszone pożegnanie z Thursday Night Football - 14 grudnia 2017
• NFL 2017: Cowboys jakich znamy i pamiętamy - 1 grudnia 2017
• NFL 2017: Eagles nadal na czele, hit kolejki spełnił oczekiwania - 29 listopada 2017