Czas na porównanie głównych aktorów XLIX Super Bowl. Zapraszamy do lektury.
Wzorem poprzedniego roku porównanie drużyn zaczynamy od rozgrywających, od których bardzo dużo się oczekuje podczas meczów futbolu amerykańskiego. To o zawodnikach na pozycji QB w drużynie mówi się „wygrany/przegrany”, to często od tych graczy zależą losy meczu, to na nich spoczywa największa presja podczas spotkania i to oni „spędzają” najwięcej czasu na ekranach naszych TV/monitorów. Tak jak roku temu naprzeciw siebie staje ogromne doświadczenie i młodzieńczy zapał. Dzisiaj obu Panów „bierzemy na warsztat” w celu porównania.
1. Warunki fizyczne
Tom Brady (1.93 m – 6 ft 4 in) – Russell Wilson (1.80 m – 5 ft 11 in)
Nie trzeba być „super spostrzegawczym”, aby jednoznaczną przewagę w tym elemencie przypisać rozgrywającemu Patriots. Wzrost daje Brady’emu możliwość spokojnego rozgrywania piłki z pocket, a Wilson często musi ratować się wybieganiem poza „ścianę” stworzoną przez chroniących go kolegów z OL, która nierzadko jest bardzo dziurawa. Przez to 26-latek musi przede wszystkim bazować na innych atutach jakie udało się mu wypracować podczas sesji treningowych.
2. Siła ramienia
Tom Brady, znany jest z precyzyjnych, krótkich podań do swoich kolegów.
Obu Panom wystarczy dać kilka sekund i małą, niepilnowaną przez obrońcę przestrzeń, aby posłali tam piłkę z pełną siłą i precyzją. Różnicą jest natomiast styl gry. Brady bardzo często czeka do ostatniej chwili w pocket szukając kolegi z pozycji WR,TE czy RB. Nierzadko potrzeba mu niewiele czasu. Specjalnością 37-latka są krótkie podania (screen pass), które mają być główną bronią przeciwko LoB. Tak jak wspomniałem powyżej, Wilson często musi uciekać do linii bocznej, aby w pełnym biegu namierzyć i oddać rzut do kolegi z zastępu skrzydłowych. Resumując, ciężko jest jednoznacznie określić, który z rozgrywających ma zdecydowaną przewagę w tym elemencie gry, jednak lekko wskazać można na młodszego zawodnika, któremu gra w baseball z pewnością bardzo pomogła w rozwinięciu odpowiedniej siły rzutu.
3. Celność podań
Sezon zakończony z wartością, kolejno 64.1 % Brady i 63.1 % Wilson sprawia, że patrząc tylko na tę statystykę najłatwiej byłoby postawić znak równości między oboma Panami. Nic bardziej mylnego. Tak jak rok temu, również tegoroczny Super Bowl będzie konfrontacją dwóch drużyn o absolutnie odmiennym stylu gry. Brady to typowy „passer” bazujący na przeglądzie pola i pracy w „kieszeni”, a Wilson to zawodnik, który dużą ilość akcji przekazuje niemal od razu po snapie w ręce Marshawn Lyncha lub sam decyduje się na zdobycie jardów biegiem. QB Pats w sezonie 2014 przeprowadził o prawie 130 więcej prób akcji górą, co pokazuje jak duża jest różnica w grze obu zawodników. Wzorem poprzedniego sezonu warto zwrócić jednak uwagę na średnią ilość jardów zdobywanych w akcjach górą: 7.1 – Brady, 7.7 – Wilson. Efektywność przemawia za byłym rozgrywającym Collegu Wisconsin.
Podanie w pełnym biegu, to wizytówka Rusella Wilsona.
4. Mobilność
Koordynatorzy defensywy ekip, które grają przeciwko Seahawks poświęcają dużą część swojego czasu podczas przygotowań przedmeczowych na analizę zagrań Wilsona, który bazuje na swojej szybkości i zwinności. Nierzadko wzięcie w swoje… nogi wielu akcji ratuje ekipę Pete’go Carolla. Bardzo dużo będzie zależało od tego, czy front7 Pats pozwoli wyjść poza „pocket” Wilsonowi, gdzie jest zdecydowanie najbardziej niebezpieczny. Mimo, iż mobilność przemawia na korzyść QB Seattle, to szansy na zaskoczenie rywala przez Toma Brady’ego upatrywałbym właśnie w tym elemencie gry. Jak nie ma absolutnie szansy na zagranie akcji górą, a możemy być pewni, że Lob będzie o to dbał, to ulubieniec kibiców ekipy z przedmieść Bostonu także potrafi pokazać, że bieganie z piłką nie jest mu obce.
5. Doświadczenie
Czy 15 sezonów spędzonych na zawodowych boiskach – z czego aż 13 rozegrane w pełnym wymiarze spotkań – do jedynie 3 sezonów, oraz aż 6 meczów o Super Bowl do jedynie 2 można „zważyć”? Oczywiście. Doświadczenie pisane przez wielkie „D” przemawia zdecydowanie na korzyść gracza New England. Na szczęście samo doświadczenie nie gra, czego przykładem był chociażby ubiegłoroczny mecz pomiędzy Broncos i Seahawks, gdzie ci bardziej doświadczeni wyglądali jak młokosy przy tych „Młodych Wilkach”.
Na koniec z przymrużeniem oka…
6. „Aspekt estetyczny w lożach VIP”
Russel Wilson wraz z żoną Ashton Meem.
Tom Brady i Gisele Bündchen.
Za sukcesami mężczyzny zawsze stoi piękna kobieta. Która wg Was będzie pierwszą damą w Arizonie podczas SB? 🙂
Podsumowując, biorąc pod uwagę aspekty fizyczne, to obaj zawodnicy świetnie korzystają z tego co mają do zaoferowania swoim drużynom, a playbook przygotowany przez sztab trenerski Pats i Hawks odpowiednio oddaje styl gry Brady’ego i Wilsona. O końcowym zwycięstwie zadecyduje przede wszystkim dyspozycja dnia i umiejętność poradzenia sobie z presją, gdzie moim zdaniem większa będzie spoczywać na bardziej doświadczonym zawodniku, ponieważ na Super Bowl XLIX nie patrzy się przez pryzmat pojedynku QB vs QB, a QB vs LoB. Z drugiej strony jedynym dotychczas „kryptonitem” w meczach o SB ekipy Patriots byli Giants, więc sympatycy podopiecznych Billa Belichicka powinni spać spokojnie i liczyć na zachowanie „zimnej głowy” przez ich ulubieńca.
- „What is wrong with you?”, czyli rzecz o tym… - 21 kwietnia 2016
- DZIEŃ DOBRY FOOTBALL #326 - 21 listopada 2015
- DZIEŃ DOBRY FOOTBALL #280 - 11 września 2015
- Chip Kelly i jego pomysł na Eagles w sezonie 2015 - 8 września 2015
- DZIEŃ DOBRY FOOTBALL #261 - 23 sierpnia 2015
Warto przypomnieć, że Brady również grał w baseball, i to na tyle dobrze, że został wybrany w 18 rundzie przez Montreal Expos w 1995 roku. Na całe szczęście dla wszystkich fanów Patriots, odrzucił ofertę Kanadyjczyków.
Wilson, również został wybrany w drafcie MLB w 2007 roku przez Baltimore Orioles w 41 rundzie a następnie w 2010 przez Colorado Rockies w 4 rundzie (swoją drogą nie rozumiem draftu w MLB) z tą różnicą do Brady’ego, że z tego co wyczytałem to WIlson brał w zeszłym roku udział w „Spring training” z Texas Rangers (którzy pozyskali prawa do niego).
Mógł zostać wybrany w drafcie dwa razy, ponieważ zawodnik nie ma obowiązku akceptowania oferty klubu, który go wybrał.
Ok dzięki za wyjaśnienie. Czyli wynikałoby z tego, że przyjął ofertę Rockies skoro Rangers go odkupili (czyli skoro nie grał to formalnie są to prawa do niego). Nie orientuję się w baseballu totalnie.