Tak naprawdę to Richard Blair Modzelewski. W swojej 13-letniej karierze zdobył, prestiżową Outland Trophy oraz został wybrany do Pro Bowl w 1964 roku. Zagrał również w meczu All-American. Całe życie poświęcił futbolowi, kochał go. W drafcie był wybrany w tej samej rundzie, co inny „polsko-amerykański” gracz, Zeke Bratkowski. Zapraszam w kolejną podróż, tym razem po życiu Dick’a Modzelewskiego.
Urodził się 16 lutego 1931 roku w Allegheny County, w stanie Pennsylvania. Jego starszy brat, Ed Modzelewski (zwany „Big Mo”) również grał w futbol amerykański. Uczęszczał do Maryland skąd trafił do Pittsburgh Steelers, a później Cleveland Browns. Jednak rodzina Modzelewskich była o wiele większa, ponieważ liczyła aż 7 dzieci. Dick uczęszczał do Har-Brack High School (dzisiaj jest to Highlands High School), aby potem pójść w ślady swojego starszego brata, czyli do Uniwersytetu w Maryland. Tam nie miał problemów, żeby móc zagrać na futbolowych boiskach. Został defensive tackle i całkiem nieźle sobie radził. Na drugim roku zapewnił sobie grę w pierwszym składzie. Przy wzroście 182 cm ważył ponad 100 kg. Jakim cudem dostał przydomek „Little Mo”? Jego odpowiedź była dość prosta. – Mój starszy brat, kiedy był w moim wieku, był większy. Jednak, kiedy dołączyłem do niego w Maryland, trochę podrosłem. Jak pewnie zauważyliście, Dick użył określenia „dołączyłem do niego”, co wcale nie mija się z prawdą. Bracia grali razem w jednej drużynie przez dwa lata (1950-51). Jaki był najlepszy mecz Dicka za czasów college’u? Myślę, że ten z 1951 roku przeciwko University of North Carolina. Zanotował wtedy 12 ‚tackles’! Między innymi dlatego był nazywany najlepszym DT, jaki kiedykolwiek grał dla Maryland. W 1952 roku zdobył Outland Trophy (taką samą nagrodę otrzymał rok temu Luke Joeckel, czyli numer 2. tegorocznego Draftu). Podczas jego 3-letniej kariery, Terrapins skończyło z bilansem 24-4-1.
W 1953 roku został wybrany w Drafcie, w drugiej rundzie jako 16. wybór przez Washington Redskins. Tam grał z numerem 70. na
plecach przez 2 sezony. Zdobył nawet 2 punkty ( 😀 ). Radził sobie bardzo dobrze. Spełniał oczekiwania klubu i kibiców. Jednak w 1954 roku popadł w konflikt z trenerem Redskins, Joe Kuharich’em. Wynikiem tego było odejście Dicka od zespołu i podpisanie kontraktu z Calgary Stampeders (CFL). Trenerem Calgary był wtedy, były trener Modzelewskiego z czasów Maryland, Jack Hennemier. Niestety, kiedy Washington się o tym dowiedział kazał mu rozwiązać kontrakt. Z tego powodu Redskins, 1 marca 1955 roku, zdecydowali się wymienić go i posłać do Pittsburgh Steelers. I tak! Tam grał jego brat. Po raz kolejny bracia mogli zagrać w jednej drużynie. Niestety, do tego nie doszło. Dlaczego? Ed został posłany do Cleveland. Natomiast Richard, wiele się w Steelers nie nagrał. 24 kwietnia 1956 roku został wysłany do Detroit Lions, a stamtąd (w końcu!) do New York Giants. Dlaczego ‚w końcu’? Bo tam zatrzymał się na dłużej. Konkretnie, na 8 sezonów. Przez ten czas Giants zagrali 6 razy o NFL championship. Wygrali tylko raz, podczas pierwszego sezonu Dicka. New York mieli wielu, bardzo dobrych defensorów. Często wydawało się, że Richard jest w cieniu, jednak jego obecność okazała się być nie na darmo. Razem z Andym Robustelli’m, Jimem Katcavage’m i Roseyem Grier’em był jednym z najlepszych defensorów w lidze. W 1959 roku zanotował 3 fumbles recovered. Co później? 4 marca 1964 roku został przeniesiony do drużyny z Cleveland. Tam zagrał 3 sezony, ale za to jakie! Grał od samego początku, a to z powodu kontuzji Franka Parkera. Między innymi dzięki niemu, Browns zdobyli tytuł wschodniej konferencji pierwszy raz od siedmiu lat. Przyczynił się też do zdobycia NFL championship przez Browns (wygrana 27-0 z Baltimore Colts).
Po zakończeniu kariery w 1966 roku rozpoczął nową. Został skautem drużyny Browns, a później dołączył do sztabu trenerskiego, jako trener linii defensywnej. 13 lutego 1976 roku został przemianowany już na koordynatora defensywy. Doprowadził obronę Browns do najwyższego wyniku, jaki osiągnęła ta drużyna w przeciągu dekady. Dwa lata później na ławce trenerskiej Browns pojawił się Sam Rutigliano, który wyrzucił Dicka ze stanowiska. To go zmusiło, aby przejść do Giants. Jednak tam przetrwał tylko rok (znowu zdecydowała o tym zmiana trenera) i przeniósł się do Cincinnati Bengals. Pomógł tej drużynie dojść do Super Bowl XVI, w którym niestety ulegli San Francisco 49ers 26-21. Rok później Bengals znowu zagrali w playoff, a kolejny rok później ich defensywa była najlepszą w NFL. Kolejny rok, Dick Modzelewski, spędził w Green Bay Packers. Przed jego wstąpieniem do sztabu trenerskiego, Packers byli na 28 miejscu, jeśli chodzi o defensywe. Już po pierwszy sezonie awansowali na 16 miejsce. W 1993 roku został włączony do prestiżowego College Football Hall of Fame.
I na koniec ciekawostka: Kiedy urodził się trzeci chłopak w rodzinie Modzelewskich, dano mu ksywę „No Mo”.
Niestety za tydzień nastąpi przerwa z powodu nadchodzącego SuperFinału. Kolejny artykuł pojawi się 22 lipca.
- Super Bowl LIII: Historia pewnej znajomości… - 1 lutego 2019
- Super Bowl LII: U.S. Bank Stadium, czyli architektoniczna perełka - 30 stycznia 2018
- NFL 2017: Niewzruszone pożegnanie z Thursday Night Football - 14 grudnia 2017
- NFL 2017: Cowboys jakich znamy i pamiętamy - 1 grudnia 2017
- NFL 2017: Eagles nadal na czele, hit kolejki spełnił oczekiwania - 29 listopada 2017