Po Internetach krążą już memy z tym, jak to Panthers zmienili się z panter, w potulne kotki, których zdjęcia oglądają pracownicy wielkich korporacji. Czy Panthers zwalą wszystko na brak Cama Newtona?

Decydująca w tym spotkaniu była rola Roberto Aguayo, który w tym spotkaniu trafił tylko trzy z siedmiu field-goali. To dramatyczny wynik kickera drużyny z Buccaneers, który nie przesądził jednak o tym, że zwyciężyli oni z osłabionymi przeciwnikami z Północnej Karoliny. Aguayo nie trafił z 33 oraz 46 jardów, a decydujące kopnięcie z 38 jardów wpadło równo z ostatnim gwizdkiem.

Right. Down. The. Middle.

Roberto Aguayo's Game-Winning FG! 🙌 #TBvsCAR

https://t.co/S0XurKma87

— NFL (@NFL) October 11, 2016

Jameis Winston w dzisiejszym spotkaniu popisał się skutecznością 60%, oraz jednym przyłożeniem. Jego przeciwnik, który zastępował kontuzjowanego Cama Newtona – Derek Anderson, miał skuteczność lepszą o niecałe pięć procent, przy czym ani razu nie posłał on piłki w end-zone zawodników Bucs. Dodatkowo rzucił dwa przechwyty, które udało zamienić się na pojedynczą zdobycz z kopnięcia. Łącznie zawodnicy Panthers piłkę stracili cztery razy, z czego trzy z nich były winą wyżej wspomnianego rozgrywającego.

Pomimo tego, że w obu drużynach zabrakło podstawowych biegaczy, drużyny zakończyły mecze z ponad 100 jardową zdobyczą dołem. Drużynie Tampa Bay Buccaneers przewodził Jacquizz Rodgers z 101. Jardami na koncie, natomiast drużynie z Karoliny Północnej przewodził Cameron Artis-Payne z 85. jardami, którego wspomógł Fozzy Whittaker dodatkowymi 45 jardami.

Jeżeli chodzi o grę podaniową, to cześć i chwała należy się Gregowi Olsenowi. Złapał 9 na 13 piłek, które posłał do niego Anderson i zdobył swoje career-high 181 jardy w spotkaniu. Greg Olsen pokazał, że nie ma litości dla drużyn z problemami formacji defensywnej.

Greg Olsen is the 3rd player (and 1st TE) in @Panthers history with 180+ receiving yds in a game (joins Steve Smith Sr. & Muhsin Muhammad)

— NFL Research (@NFLResearch) October 11, 2016

Dobrym spotkaniem popisał się również Mike Evans, który ciągle jeszcze nie rozwinął skrzydeł w NFL. Złapał co prawda tylko 50% podań adresowanych do niego, zdobywający przy tym 89 jardów, co zwieńczył pięknym przyłożeniem.

What a double-move… 😳

And @Jaboowins throws a strike to @MikeEvans13_!
Tie game. #TBvsCAR https://t.co/xnL6Olcqwz

— NFL (@NFL) October 11, 2016

Poza genialnym występem Grega Olsena oraz przebłyskami Mike’a Evansa, Brent Grimes w końcu zrobił to co do niego należy przechwytując podanie we własnym end-zone. Podanie oczywiście było adresowane w stronę TE Panthers, jednak Optimus Grimes pokazał, że to jego ”kąt”.

Picked off in the end zone!

Brent Grimes. CLUTCH. #TBvsCAR https://t.co/HU4eYHOpwB

— NFL (@NFL) October 11, 2016

Ten przechwyt otworzył drogę do game-winning drive, który, jak wspomniałem na początku, Robert Aguayo zamienił na trafiony field goal, zamykając spotkanie z wynikiem 17-14 dla Buccaneers.

Wynik udało się przewidzieć większości ekspertom NFL, którzy raczej obstawiali za Bucs, ale mimo wszystko jest on zaskakujący. Derek Anderson absolutnie nie zastąpił Cama Newtona, ale jestem w stanie powiedzieć, że pierwszy rozgrywający Panthers nie wykręcił by takich cyferek dla Grega Olsena. Konsekwencją piekielnej zdobyczy jardowej jednego z najlepszych TE jest to, że Andersonowi dużo lepiej grało się krótkie piłki na bok, które na jardy zamieniał Olsen, w opozycji do długich podań – podsumowuje to liczba dwóch przechwytów w spotkaniu. 181 jardów Olsena pozwoliło mu przesunąć się na ósmą pozycję, jeżeli chodzi o zdobycz jardową wśród zawodników z pozycji TE. Wyprzedził on Hall of Famera – Kellena Winslowa.

Trzeba zastanowić się co sprawiło, że Caroline Panthers z drużyny, która o mały włos nie zaliczyła sezonu z bilansem 16-0, oraz doszła do Super Bowl stała się tak naprawdę drużyną do bicia. Jest wiele drużyn, których bilans na poziomie 4-1 bardzo dziwi, jednak wydaje mi się, że w tej części sezonu bilans Panthers na poziomie 1-4 jest największym zaskoczeniem.

Spotkania było bardzo ciężkie do obejrzenia nawet z odtworzenia, po energicznym poranku. Zdecydowanie za dużo prób kopnięć, oraz dużo przestrzelonych podań. Dość powiedzieć, że Bucs mieli w pierwszej kwarcie aż dwadzieścia akcji, przy tylko trzech akcjach Panthers, co w moje opinii wcale nie świadczy o tym, że kontrolowani oni początek spotkania, ale o tym, że ofensywa Bucs nie znalazła szybszej drogi do end-zone rywali.

Drużyna z Florydy po tym meczu notuje bilans 2-3 i zajmuje drugą pozycję w dywizji. NFC South, natomiast Caroline Panthers są na ostatnim miejscu tej samej dywizji.

Czy ktoś wie, gdzie jest pilot?

• O autorze
• Ostatnie wpisy

About Kamil Słonka

Autor portalu o Oakland Raiders, którym kibicuję od 2009 roku. Moim ulubionym zawodnikiem jest Mike Vick. Lubię ostry, siłowy i szybki futbol. Poza futbolem destyluję rapu z Kalifornii i nie pogardzę piwkiem przy meczu Boston Celtics.

• Witamy na pustyni – LV Raiders - 30 marca 2017
• Julio Jones i jego rola w niedzielnej potyczce - 4 lutego 2017
• Dzień Dobry Football #520 - 4 listopada 2016
• Dzień Dobry Football #516 - 29 października 2016
• Panthers gorsi od Buccaneers w Monday Night Football! - 11 października 2016