Rywalizacja Baltimore Ravens z Cleveland Browns nie należy do najbardziej prestiżowych i wyrównanych. Odkąd John Harbaugh trafił do NFL, Ravens wygrali z Browns osiem kolejnych meczów. Jednakże, tym razem decydenci NFL Network musieli zacierać ręce. W końcu nie co dzień największymi gwiazdami meczu futbolowego są sędziowie. Gene Steratore, Bill Schuster, Wayne Mackie, Jeff Seeman, Bob Waggoner, Jimmy DeBell i Greg Steed. Siedmiu wspaniałych w strojach zebr nie wyrzucających żółtych flag na prawo i lewo. W sumie 70 lat spędzonych na boiskach NFL. Profesjonaliści i jednocześnie zbawcy milionów fanów na całym świecie. Po prostu znający przepisy sędziowie, którzy są newralgiczną częścią tak skomplikowanej gry jak futbol.
Po trzech tygodniach rozgrywek chyba nie było osoby nienarzekającej na poziom sędziowania w NFL. Zastępczy arbitrzy dali całkowitą plamę kompromitując władze ligowe i samego komisarza Rogera Goodella. Ten po poniedziałkowym blamażu w trakcie meczu Green Bay Packers – Seattle Seahawks, szybko poszedł po rozum do głowy i przywrócił tych niedocenianych i wydawało się wcześniej, mało ważnych arbitrów. Debiut grupy Gene'a Steratore nastąpił podczas Thursday Night Football, gdy wszyscy siedząc wygodnie w fotelach patrzyli przez lupę na ręce sędziów i podejmowane przez nich decyzje.
Debiut w sezonie 2012/2013 wypadł okazale, potwierdzając że przedmeczowa owacja na stojąco i przyjacielska piątka od Ray'a Lewisa były w pełni zasłużone.
Męska gra rozpoczęła się gdy sędziowie odebrali już wszelkie zaszczyty. Pierwsza kwarta minęła pod znakiem bardzo dobrej gry obronnej obu zespołów i kilkudziesięciu jardów zdobytych głównie przez Ray'a Rice'a i Trenta Richardsona. Od samego początku można było odnieść wrażenie, że na barkach futbolistów spoczywa duża presja nie pozwalająca na spektakularne akcje.
Bo na pewno nie można do nich zaliczyć paskudnie wyglądającego, potężnego uderzenia Dannella Ellerbe w kask Josha Cribbsa. Punt returner Cleveland długo nie podnosił się z murawy, ale na szczęście wstał o własnych siłach. Najwyraźniej modlitwy zawodników z jednej i drugiej drużyny zostały wysłuchane.
Cribbs w tej sytuacji stracił futbolówkę i Ravens pierwotnie rozpoczynali serię ofensywną z 40 jarda na połowie Cleveland. Jednakże Gene Steratore nie był pewien podjętej przez siebie decyzji i zażądał przerwy na czas bliższego przyjrzenia się powtórkom telewizyjnym. Skutek: werdykt podtrzymany i aplauz zgromadzonej na M&T Bank Stadium publiczności.
No-huddle offense, bieg, screen, straight pass i Ravens szybko znaleźli się w redzone gości. W tym momencie Joe Flacco podjął fatalną decyzję rzucając piłkę do krytego Anquana Boldina i podanie zostało przechwycone przez linebackera Craiga Robertsona w polu punktowym. Defensywa Brązowych naprawdę pokazała, że nie trzeba się bać pierwszej siły AFC North.
Po 15 minutach na tablicy wyników 0:0.
Początek drugiej kwarty to prawdziwy pokaz siły Ravens. Dwa dalekie podania Flacco i w jednej chwili Kruki znalazły się w odległości 9 jardów od end zone. Falstart, strata czterech jardów po screenie do Rice'a i w końcu 18-jardowe podanie prosto do rąk Torrey'a Smitha przy nieudanej obronie strefowej. 6:0 Ravens.
Niedługo później prowadzenie podwyższył Justin Tucker kopnięciem z 45 jardów. 9:0 i pewne prowadzenie Kruków przy kiepskiej dyspozycji Brandona Weedena i jego młodego korpusu skrzydłowych. 29-letni rookie quarterback miał naprawdę trudne zadanie: ciągły blitz i brak zdolności do biegania nie pozwalały na nic więcej niż kilku-jardowy zysk. Światełkiem w tunelu okazał się bardzo dobrze przeprowadzony 94-jardowy drive. Kilka świetnych podań (slanty, curle i vertical) zakończył 1-jardowym biegiem Trent Richardson. Rookie z Alabamy wlał nadzieję i pewność siebie w serca całego zespołu.
Do przerwy 9:7 dla Ravens i piątki z plusem dla formacji defensywnych.
Początek drugiej połowy należał do Anquana Boldina. Po słabej pierwszej połowie weteran obudził się w drugiej łapiąc w strugach ulewnego deszczu trzy podania na 60 jardów. Imponujący drive zakończył 1-jardowym biegiem sam Flacco. 16:7 Ravens. I ofensywa Browns zarządzana przez koordynatora Brada Childressa po raz kolejny znalazła się pod ścianą.
W następnej serii zagrywek Browns znów zbliżyli się do Ravens po 51-jardowym field goalu.
Podobna sztuka nie udała się Tuckerowi, który spudłował po raz pierwszy w zawodowej karierze. Twardy taktyczny mecz stawał się z każdą minutą coraz bardziej wyrównany.
Gdy wydawało się, że Weeden przy pomocy Grega Little i Travisa Benjamina może doprowadzić do pierwszego w meczu prowadzenia, świetną akcją w obronie popisał się Cary Williams, który przechwycił piłkę i niepokojony przez nikogo przebiegł 63 jardy prosto do pola punktowego.
Koniec trzeciej kwarty: 23:10 Ravens.
W ostatniej odsłonie Ravens utrzymali prowadzenie. Browns próbowali się odgryźć, ale stać ich było tylko na 6 punktów kickera Phila Dawsona. Niemniej, Pat Shurmur może być dumny ze swojego zespołu. Cleveland przegrali, ale nie odstawali dużo poziomem od potentata całej ligi i prawie doprowadzili do remisu po imponującej serii ofensywnej w ostatniej minucie. Brandon Weeden to debiutant, ale z głową na karku.
Na ten moment Ray Rice, Anquan Boldin i Joe Flacco to po prostu zbyt dużo, choć Ravens zrobili po prostu to co trzeba. Wygrali i to jest najważniejsze.
Dobrze jest śledzić NFL bez sędziowskiej kompromitacji.
Cleveland Browns – Baltimore Ravens 16:23.
II kwarta
- 18-jardowe przyłożenie Torrey'a Smitha po podaniu Joe Flacco
- 45-jardowy field goal Justina Tuckera
- 1-jardowy bieg Trenta Richardsona
III kwarta
- 1-jardowy bieg Joe Flacco
- 51-jardowy field goal Phila Dawsona
- 63-jardowy interception na przyłożenie Cary Williamsa
IV kwarta
- 50-jardowy field goal Phila Dawsona
- 52-jardowy field goal Phila Dawsona
Foto: uśmiech nie schodził z twarzy Gene'a Steratore i jego grupy zawodowych sędziów/ usatoday.com
