To nie był kolejny wielki sezon Marshawna Lyncha. 30-latek ma za sobą najgorszy rok od kiedy zaczął swoją przygodę w Seattle Seahawks. Kontuzje, najniższa średnia jardów na mecz od 2010 roku i (a może przede wszystkim?) niezwykle imponujący debiutancki rok Thomasa Rawlsa sprawiły, że zaczęło pojawiać się coraz więcej pytań o przyszłość Lyncha w ekipie Pete’a Carrolla.

Nie kryje się specjalnie z faktem, że siedzę w jednym z pierwszych przedziałów bandwagonu Seahawks. Imponująca gra, ale przede wszystkim niezwykle interesujące osobistości w tym zespole sprawiły, że nie sposób nie lubić tej ekipy. Richard Sherman, Russell Wilson, a do niedawna też Marshawn Lynch byli tymi, którzy poprowadzili Seahawks do dwóch występów w Super Bowl z rzędu. W tym roku jednak kariera tego ostatniego, choć rozpoczęła się od nowego kontraktu z zespołem z zachodniego wybrzeża, drastycznie wyhamowała.

Lynch od początku sezonu miał problemy z urazami i nawet jeśli grał w poszczególnych meczach statystycznie był znacznie rzadziej wykorzystywany w ofensywie. Potrzebował dłuższych przerw, lub kończył spotkanie na ławce z okładami na różnych częściach ciała. Dodatkowo jego najdłuższy bieg w tym sezonie wynosił 24 jardy. Mimo to przed meczem z Panthers z otwarciem paczki Skittlesów leżącej obok laptopa czekałem do jakiegoś wielkiego zagrania „Beast Mode”, w którego powrót pokładałem spore nadzieje.

Niestety były Running Back Bills nie wrócił po kontuzji w wielkim stylu. Oczywiście 10 meczów przerwy i powrót akurat na ten z ekipą z najlepszym bilansem po sezonie zasadniczym nie jest łatwą sprawą, ale tym występem tylko potwierdził on wszystkie obawy z sezonu regularnego. Z kolei ledwie kilka godzin po zakończeniu spotkania z Panthers wróciły dyskusje o tym, czy ekipa ze Seattle nie powinna poważnie przemyśleć zwolnienia starzejącego się powoli biegacza. „Za” jest wiele – Niesamowity Rawls, który żeby pokazać pełnie swego talentu i odpowiednio się rozwinąć nie może być przecież przetrzymywany na ławce, dodatkowo coraz gorsza forma Lyncha, a przede wszystkim potencjalne 6,5 mln dolarów, które zwolniłoby się pod czapką płacową Seahawks, gdzie jest przecież bardzo ciasno. Rewelacyjni pierwszoroczniacy oczywiście nieco ułatwiają sprawę, ale nie zmienia to faktu, że ostatnia gigantyczna umowa Wilsona + czekający w kolejce Chancellor i inni wręcz wymuszają kilka trudnych decyzji w nadchodzącym postseason. Nie trzeba się długo zastanawiać, by dojść do wniosku, że zwolnienie lub wymiana Lyncha może być najłatwiejszą z tych trudnych decyzji. Rawls spadł wciąż aktualnym mistrzom NFC jak manna z nieba i choć jego kontuzja i młody wiek sprawiają, że postawienie wszystkiego na jedną kartę wciąż jest ryzykowne, to los wydaje się do Carrolla uśmiechać. Po odejściu Lyncha straciłby jedną z głównych ikon zespołu i jednego z bardziej rozpoznawalnych zawodników nie tylko swojej drużyny, ale i całej NFL. Carroll musi mieć jednak w pamięci wszystkie jego występy w tym sezonie i przyszłość drużyny, którą kieruje.

Choć  wychowanek Oakland Technical w meczu z Panthers momentami dużo bardziej użyteczny był jako wsparcie dla linii ofensywnej, niż jako biegacz, to wciąż ma ogromne doświadczenie, które za nim przemawia. Jeśli faktycznie zostanie zwolniony przez Seahawks, bez cienia wątpliwości wciąż znajdą się chętni na zatrudnienie go. Przed 64-letnim Carrollem niewątpliwie jeden z cięższych postseason i na jego miejscu, choć z bólem serca, Lynchowi bym podziękował. Wszystko zależy oczywiście też od tego czy wspomniany Rawls będzie postrzegany jako gotowy do wzięcia na siebie roli numeru jeden. Niemniej jeśli na pierwszych campach przedsezonowych pokaże, że po kontuzji nie ma śladu i jest gotowy ‚wskoczyć w buty’ Lyncha, to ten ostatni wciąż będzie przebierał w ofertach lub równie dobrze może rozważyć przejście na sportową emeryturę. W Seattle mają aż siedemnastu niezastrzeżonych wolnych agentów, w tym Russella Okunga, Jermaine’ Kearse’a i Ahtyba Rubina. Na nowe umowy czekają też Jeremy Lane i DeShawn Sehad. W tym przypadku każdy dolar będzie arcyważny dla Seahawks, a nie ma wątpliwości, że w tej ekipie są pozycje, na których sytuacja jest dużo gorsza, niż właśnie running back.

Gdyby decyzja należała do Was, Lyncha w ekipie zwycięzców Super Bowl z 2014 roku już by nie było.

Mi ciężko się z tą ankietą kłócić. W dyskusji o przyszłości tego zawodnika jest zbyt dużo niewiadomych i choć w ostatnich latach bez wątpienia był wizytówką drużyny, to chyba od niego trzeba zacząć na Century Link Field małą przebudowę. Trzon zespołu wciąż jest zdolny do walki o najwyższe cele, ale jeśli władze zespołu się zagapią i nie będą w porę wprowadzać pewnych zmian, to później może dochodzić do niepotrzebnych, gwałtownych rewolucji. Teraz z kolei wszystko wydaje się wskazywać na zbliżającą się zmianę. Być może czasy, gdy wraz z Wilsonem ofensywą Seahawks będzie dowodził Thomas Rawls są bliżej, niż nam się wydaje.

• O autorze
• Ostatnie wpisy

About Piotr Stokłosiński

W futbolu, tym europejskim, już 15 lat temu oszalał za Manchesterm United. W tym amerykańskim siedzi od niedawna, ale już z ciężkim sercem znosi wyczyny Eagles, a z nadzieją patrzy na poczynania Seahawks. Największy fan Richarda Shermana na wschód od Seattle.

• 2017 NFL Draft: Pełna zwrotów akcji noc w Philadelphii - 28 kwietnia 2017
• Super Bowl LI – Zapowiedź meczu New England Patriots – Atlanta Falcons - 5 lutego 2017
• Regular Season za nami! Kto zaskoczył, kto zawiódł? - 3 stycznia 2017
• TNF: Seahawks przełamali Rams i zostali mistrzami NFC West - 16 grudnia 2016
• TNF: Seahawks wrócą na właściwe tory? - 15 grudnia 2016