Ostatnie tygodnie sprawiły, że Cam Newton znajduje się na okładkach dzienników nie tylko w okolicach Charlotte. Jak widzę rozgrywającego Carolina Panthers i jego rozwój? Zapraszam! 

Jego tańce po przyłożeniach często przesłaniają to, co prezentuje na boisku, a prezentuje umiejętności, które z roku na rok rosną w niesamowitym tempie. Po wybraniu z jedynką w drafcie w trzy lata pomógł Panthers – z bilansu 2-14 – przedrzeć się do playoff. Tam jednak w dwóch ostatnich sezonach ekipa z Charlotte przegrywała w Divisional Round i nie ma wątpliwości, że jeśli mamy rozpocząć dyskusję o tym, czy Newton ma papiery na jednego z najlepszych w historii, to coś więcej w postseason jest niezbędne. Wszystko jednak wskazuje na to, że urodzony w Atlancie zawodnik w nadchodzących tygodniach może pozbyć się etykietki gracza, który choć gra coraz lepiej, to na dobrą sprawę nic wielkiego jeszcze nie osiągnął.

Od obecnie 26-letniego rozgrywającego nikt natychmiastowych cudów nie oczekiwał, ani nikt nie wrzucał go na głęboką wodę. Co prawda z miejsca dostał rolę startera, ale nie musiał – jak choćby Russell Wilson – niemal na dzień dobry prowadzić drużyny do Super Bowl. W związku z tym od początku zmagał się z dużo mniejszą presją, stopniowo stawiał kolejne kroki w swojej karierze na boiskach NFL, aż w końcu stawia się go w jednym rzędzie z najlepszymi rozgrywającymi ligi. Pytanie tylko, czy w przyszłości będzie stawiać się go obok najlepszych w historii.

Newton już na samym początku pobił kilka rekordów, m.in. w swoim pierwszym meczu w  NFL rzucając podania na 422 jardy, czym o ponad 120 jardów pobił ówczesny rekord jardowy w debiucie, który należał oczywiście do Peytona Manninga. Jeśli dodamy do tego fakt, że tydzień później pobił swoje osiągnięcie o kolejne dziesięć jardów, to trzeba przyznać, że od samego początku wysoko zawiesił sobie poprzeczkę. Nie zmienia to faktu, że oba wspomniane mecze Panthers przegrali, a cały sezon zakończyli z bilansem 6-10. Rok później udało się zgarnąć jedną wygraną więcej, a w 2013 roku bilans 12-4 zagwarantował miejsce w play-offach. Tam jednak już w pierwszym meczu trzeba było uznać wyższość Colina Kapernicka i jego San Francisco 49ers, którzy byli wtedy w nieco lepszej formie niż dziś. Rok później – oczywiście w play-offach – Newton znów musiał pogodzić się z porażką w Divisional Round po tym, jak nie zdołał przedrzeć się przez Legion of Boom. Panthers, a zwłaszcza Newton, umieją jednak uczyć się na błędach.

Kluczowe w odpowiedzi na pytanie o to, czy Newton będzie jednym z najlepszych historii jest też to jacy zawodnicy będą wokół niego. W tym roku wszystko wygląda niemal idealnie, linia ofensywna daje mu tyle czasu na rzut, że wspomniany Wilson może mu tylko zazdrościć. Ponadto ma do dyspozycji świetnych ludzi z przodu, z Gregiem Olsenem na czele, który wyrobił w tym sezonie ponad 1100 jardów. Do tego obrona, która bardzo rzadko pozwala Newtonowi i spółce nieco dłużej odpocząć za linią boczną boiska. Nie ma wątpliwości: Panthers są ekipą, w której zasięgu jest wygrana w Super Bowl, a Newton może być pokazywany jako przykład bardzo dobrze rozwijającego się QB, dla którego ten rok może być przełomowy.

15 zwycięstw. Spora część z nich zdecydowana i bezdyskusyjna, a faktu, że byli tak blisko ‚perfect season’ z pewnością nie można zwalić na stosunkowo łatwy terminarz. Jednak za jakiś czas pamiętać o tym wszystkim będą tylko fani Panthers, jeśli ekipa z Charlotte znów będzie musiała uznać wyższość Seahawks w Divisional Round. Newton dobrze wie, że swój pomnik musi wykuwać w postseason, a niedzielne spotkanie to właśnie ten moment, kiedy to będzie musiał wziąć na swoje barki ciężar gry w ofensywie. W przeciwnym razie nawet salta nad rywalami, które kończą się przyłożeniem w regular season niewiele mu pomogą.

Newton daje nam jednak wszelkie przesłanki by wierzyć, że tak będzie. 26-latek rozwija się fantastycznie, ma nieporównywalnie najwyższy rating w swojej karierze (99.4 w regular season – nigdy wcześnie nie przekroczył choćby 90) podawał na TD 35 razy (nigdy wcześniej nie podał nawet 25), a do tego rywale przechwycili tylko 10 jego podań (także rekord kariery). Dodatkowo Newton zawsze dobrze biegał, ale w tym sezonie zrobił z tego jeden ze swoich głównych atutów. Przede wszystkim biega dużo częściej (132 prób wobec 103 przed rokiem i 111 przed dwoma laty po całym sezonie zasadniczym). Średnia liczba wybieganych jardów co prawda wygląda gorzej, ale znów bronią go przyłożenia, których wybiegał (okej, raz wyskoczył) aż dziesięć. Tym samym pierwszy rozgrywający Panthers daje wszelkie przesłanki, by wierzyć, że w tym roku przełamie się też w play-offach.

Urodzony w Atlancie rozgrywający co prawda dopiero pracuje na status jaki miał Jake Delhomme, ale w tym sezonie dobitnie pokazuje, że podważanie jego klasy mija się z celem. Można mówić, że dużo zawdzięcza swojej linii ofensywnej, ma przyszłościowych skrzydłowych i robi odrobinę za dużo teatru po swoich przyłożeniach (co naturalnie niektórym bynajmniej nie przeszkadza). Jeśli jednak w niedzielnym starciu z Legion of Boom – czwarty rok z rzędu najlepszą defensywą – pokaże ten sam poziom, który pokazywał w trakcie regular season to… wciąż nic to nie będzie oznaczało. Do wejścia do ścisłego panteonu gwiazd nie wystarczy gra na poziomie. Potrzeba jeszcze wyniku.

• O autorze
• Ostatnie wpisy

About Piotr Stokłosiński

W futbolu, tym europejskim, już 15 lat temu oszalał za Manchesterm United. W tym amerykańskim siedzi od niedawna, ale już z ciężkim sercem znosi wyczyny Eagles, a z nadzieją patrzy na poczynania Seahawks. Największy fan Richarda Shermana na wschód od Seattle.

• 2017 NFL Draft: Pełna zwrotów akcji noc w Philadelphii - 28 kwietnia 2017
• Super Bowl LI – Zapowiedź meczu New England Patriots – Atlanta Falcons - 5 lutego 2017
• Regular Season za nami! Kto zaskoczył, kto zawiódł? - 3 stycznia 2017
• TNF: Seahawks przełamali Rams i zostali mistrzami NFC West - 16 grudnia 2016
• TNF: Seahawks wrócą na właściwe tory? - 15 grudnia 2016